در فضای فرسوده
اشتیاق ماندن نیست.
یعنی مجال نیست.

» ادامه مطلب

چقدر چندشم می شود از این شب دراز
که سوسک های چاق و باد کرده
فرصت نگاهی به چهره ام دارند

» ادامه مطلب

امروز و / سه شنبه ا ی د یگر
کسی ا ز کوچه ها ی ا رد یبهشت
می آ ید
د ا رم / ا ز زمزمه موها یت

» ادامه مطلب

و من این گور را
برای گیسوان پوسیده ی خودم کنده ام!
چقدر خسته می شوم

» ادامه مطلب

به جادوی سفر‌های بی‌ هنگام در هم می‌‌پیچد غبار جاده که می‌‌گسترد جدا و می‌‌گشاید بازو و راه به شال مرصعی مایل حمایل هزار راه می‌‌شود در هزار توی عتیق اما کسی‌ نمی ماند

» ادامه مطلب

پشتِ قوزیِ این برف
کلاغی مجموعه‌هایِ وقتِ را
وارونه می‌کند.

» ادامه مطلب

در افسانه شناسی ی رومی، خدای نگاهبان ِ دروازه هاست و همه ی آغازه ها و پایانه ها را در کارهای جهان زیر ِ نگاه ِخویش می دارد. ژانوس دارای دوچهره است: یکی در پیش ِ رو و دیگری پس ِپشت ِسر. و چنین است که همه چیز در همه سو در نگاه رس ِ اوست.

» ادامه مطلب

چند آسمان دورت کرده اند ازمن
که همیشه ازراه های گم کرده برمی گردم وُ

» ادامه مطلب

4فصل ویوالدی با کشش ناسوتی نوای ویلونش، حتی کنار صخره ای در کوههای شمال تهران و بعد بهنگام رانندگی، مرا به ترکیب متغیر فصلی ستارگان می رساند.

» ادامه مطلب

و این پنجره که بی ریا شاخه ی شکوفه را
هر نوروز به چشمهای عاشق من
تقدیم می کند

» ادامه مطلب

نمی دانی که درخت
این روزها
چگونه سایه اش را

» ادامه مطلب

رفیق غروب ها ی زمستا نی
بها ر
بر شا نه ها ی سرخ تو می راند

» ادامه مطلب

آه ای بهار
مرا به دیر سالی گردوی سبز پیر
پیوند کن.

» ادامه مطلب

و انگشتی که تا قعر این قصه تلخ است .
ما که هیچ
بماند برای شاملوهای قد و نیم قد که شاعرند.

» ادامه مطلب

در آینه نگاه خواهی کرد
و همراه با ماهی سرخ
از تنگی تنگ آب خواهی رست

» ادامه مطلب