پویا عزیزی - شعر تازه
همین طوری من


وقتی پایم را بر این ØØ±Ù‌ها Ù…ÛŒâ€ŒÙØ´Ø±Ù… له می‌شوم آن قدر در خودم همیشه همین طوری
اما زمان تا به خودم می‌آیم ولنگار همیشه است و نگارم در دور
همیشه از آن که می‌آید سریع‌تر می‌رود این وقت دیر می‌کند مرا اغلب
بعد دست‌ام توی دست کسی دست بدهد که دست دیگرش از پشت توی دست کسی ست دیگر
بعد‌تر تازه بÙهمم کجایم اشتباهی بوده
- توضیØÛŒ برایش ندارم از ØØ§Ù„ا
در اخم Ú©Ù‡ رویت‌ام می‌کنند وقتی بر این ØØ±Ù‌ها Ù…ÛŒâ€ŒÙØ´Ø±Ù… پایم را
شده با خودت اختلاط کنی گاهی؟!
ØØ±Ù‌هایی بزنی Ú©Ù‡ هم به تو بر بخورند هم به هم
Ùˆ موج صدایی از عمق شبیه هم زنی با تو در تو Ú¯Ù¾ بزند تا سطØ
بعد مثل این که از لبه‌ی تیغی عبور کنی تیغی تمام از تو عبوری دارد
ØØ§Ù„ا Ú©Ù‡ ابر باران زایند زخم‌ها بر تو Ú†Ù¾ Ú†Ù¾ ببارد زخم!
ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز
Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø®
Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù…
ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز ز
Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø® Ø®
Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù… Ù…
برهنه مثل مادر زاد باد باشی هر تکه‌ای به دیواری شتک بزند بعدا!
باز این تویی Ú©Ù‡ در تو Ø§ØªÙØ§Ù‚ Ù…ÛŒâ€ŒØ§ÙØªÛŒ
Ùˆ Ú©ÙØ´â€ŒÙ‡Ø§ÛŒØª جای می‌گذارند در تو ردی از خون را
و این به دستی می‌رسد که‌ می‌نوشت:
سنگ و سار و سنگسار و دار
تا در شناس‌نامه‌ات ثبت کند زخمی را که طبق قاعده سرباز می‌کند یک روز
ای نام! ای عÙونت پنهان!
سربازت می‌کنند روزی
وقتی بر این نام‌ها Ù…ÛŒâ€ŒÙØ´Ø±Ù… پایم را له می‌شوی آن قدر در خودت Ú©Ù‡ مرا می‌پوشی
بعد Ú†Ù‡ قدر به خودم در آینه می‌آیم وقتی سر به تو می‌زنم در Ùکر
همین طور می‌رود زمان تا کبوتری
که یک روز با سنگ تو از بام پریده است و
برگشتن‌اش به خانه در کار نیست.
هیچ وقت در کار نبوده‌ام یعنی؟!
پس عوض می‌کنم زاویه‌ام را با تو
امنیت ندارم این روزها توی خودم که می‌روم سری‌ام
دست روی دست آن قدر گذاشته‌ام اما Ú©Ù‡ زیر چانه ‌اند ØØ§Ù„ا
(این را از انیشتین Ú©Ø´ Ø±ÙØªÙ‡â€ŒØ§Ù… در Ùیگوری از قاب)
راستش را بگویم ØØ§Ù„Ù… خوش نیست
البته از اØÙˆØ§Ù„ پرسی‌های شما هم هست این‌ها
آذر 1384
mehraveh نوشت