شعر سیمین بهبهانی در اعتراض به اعدام Ûµ Ù†ÙØ± در ایران

بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی
ÙØ´Ø±Ø¯Ù‡ پای آزادی به ÙØ±Ù‚ هر چمن بودند
شعر سیمین بهبهانی در اعتراض به اعدام Ûµ Ù†ÙØ± در ایران
در Ù¾ÛŒ انتشار خبر اعدام پنج زندانی ایرانی در زندان اوین، اعتراض هایی از سوی ÙØ¹Ø§Ù„ان ØÙ‚وق بشر، گروه های سیاسی Ùˆ شهروندان ایرانی صورت Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ است.
دیده بان ØÙ‚وق بشر Ùˆ عÙÙˆ بین الملل، Ùˆ Ù…ÛŒØ±ØØ³ÛŒÙ† موسوی Ùˆ مهدی کروبی، از رهبران مخال٠دولت ایران، در واکنش هایی جداگانه، این اعدام ها را Ù…ØÚ©ÙˆÙ… کردند.
سیمین بهبهانی، شاعر ایرانی، شعر تازه Ùˆ منتشر نشده خود در این باره را در اختیار بخش ÙØ§Ø±Ø³ÛŒ بی بی سی قرار داده است:
بگو چگونه بنویسم یکی نه، پنج تن بودند
نه پنج، بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند
*
بگو چگونه بنویسم که دار از درخت آمد
درخت آن درختانی که خود تبر شکن بودند
*
بشنوید
بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی
ÙØ´Ø±Ø¯Ù‡ پای آزادی به ÙØ±Ù‚ هر چمن بودند
*
نسیم در درختستان به شاخه ها چو می پیوست
پیام هاش دست Ø§ÙØ´Ø§Ù† به سوی مرد Ùˆ زن بودند
*
کنون سری به هر داری شکسته گردنی دارد
که روز و روزگارانی یلان تهمتن بودند
*
چه پای در هوا مانده چه لال و بی صدا مانده
معطل اند این سرها Ú©Ù‡ Ø¯ÙØªØ±ÛŒ سخن بودند
*
مگر ببارد از ابری بر این جنازه ها اشکی
که مادران جدا مانده ز پاره های تن بودند
*
ز داوران بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان
نه خصم ظلم و ظلمت ها که خصم ذوالمنن بودند
*
© BBC 2010
کامران نوشت
Ø§ÙØ³ÙˆØ³ بر این زمانه Ú©Ù‡ خرد از این همه ظلم Ùˆ ستم عاجز مانده