دوشعر از ياسمين اØمدي
بی شک از اسمان می اید
که با دیدار هر ماه نو بالا می گیرد
جنون نشسته در نگاه بریشانم را می گویم!
وگر نه خوب می دانم
که گرمای خورشید عشق تو را
هرگز گناهی نبوده است.
2
با نوازش اولین نسیم بائیز
اشتیاق
بسترمان را به رنگهای بائیزی امیخت
تا بهشت کوچکمان
در اØاطه ÛŒ دیوارهای برمشغلگی
از زیبایی برگریز
بی نصیب نماند
آزاده نوشت
شعرهایت زیباست مثل دل و جهره ات.
باآرزوی موÙقیت Ùˆ سعادت برای تو.