بالهاي گسترده َ سايبرتنيک ليبرال شده اند

براي بردن ِ استخوان هايم دستمال ترمه اي

بيارم و ُ بالا بگيرم از ديوار


â–¡

مايلم – تنگي ِ جاست

خنده – مانيفست ِ گم ِ روي ِ لب ها

قدم – جاي پاي ِ بيقواره َ مينياتور هاي ايراني

اشک با آواز ِ قورباغه مي آيد پاي چشم ِ تمساح

هُدهُدم حالا بيا و ُ دروغ مگو!

â–¡

سفيد صورت ِ بيگانه َ غنچه هاي پيراهنم -

بي رنگ

خنده َ رسواي ِ پسته اي بي مغز

مغزِ عکس ِ دلقکي بي قا ب

تابيدن نمي گيرد خورشيد قاب هاي من

حالا درخت به غنچه بيايد

به نام ِ کدام برگ برگردم

توي ِ سياهي شناسنامه ام –

با چند غلط املائي

â–¡

نقا ب به چهره ندارم

بيرون ِ گود پشت ِ عينک آفتابي

سراغ ِ ترس ِ خورشيد را مي گيرم

از برگهاي ِ خيس ِ افتاده روي دامنم

â–¡

چهره هاي فراموشي همين قطره است

که روي ِ دامنم افتاده از تو-

باقي

باقي ... نيش ِ زبان ِ لحظه هاي با تو بودن بود

در آينه هاي بي هم روبروي ِهم