برای اکبر محمدی

با ما بگو کدام آتش شعله ور
زیر خاکستر
جا گرفته است؟


تو رفته ای و نفسهایت
در ریه هامان جا گرفته پر صدا .
و فریادمان رساتر.

حالا دیگر خون خسته و گرسنه ات
با اشگهای ما جاریست.
و ما از گل گلوی تو
تاج گلی بر تارک وطن
زدیم.

نامت پر شکوه باد
که با خون خود
مشتی زدی بر دهان جنایت.
مشتی زدی بر رگ خفته ی خواب ما

ما دیگر آن آب راکد نیستیم
موجیم که فریاد زنان
به سنگ و صخره می کوبیم
بیدار و با وقار.

ما با مرگ تو
با خون تو
بیدار و زنده تر شدیم.

تو همچو آذرخش،
همچو شوق جاودان
چون ستاره ای
در آسمان
این وطن ، جا گرفته ای.

کدام آتش شعله ور
زیر خاکستر
تواند ماند؟