قطعه گم شد ه

تکه هایم را پیدا می کنم
با خودم که حرف می زنم
و می خواهم با بغض
یک گاز از این سیب نیم خورده را
بفهمم.

حالا شبیه کلاغی
که در یک مجتمع نیم ساخته
تعریف می شود
بلند بلند
پیاده می روم
تا سیب های نفهم و کم تجربه ی این دستفروش
از سرخی نداشته شان خجالت بکشند

*

تکه تکه
زیر دندان مخاطبی کرم خورده
له می شوم
و در سرازیری این تنهایی یک طرفه
گوشه ی سکوتم را
با انحنای آزادی جور می کنم

*

مجتمع مسکونی که تمام شود
کلاغ
به حنجره ی یک رهگذر
کوچ کرده است
و حجم خالی گوشه ی سمت راست این پازل را
شعری ناتمام. . .



سعیده زارع سریزدی

www.ahemah.blogfa.com