لباسی از مخمل سبز بهاران
برقص و می بنوش زیر باران

» ادامه مطلب

زیبا روئ آن سوئ آبها

که برق نگاهت

خورشید را هر بامداد

» ادامه مطلب

آنان که به شورعشق به کوچه پا گشود ه اند

مگربهار و/ تو و/ پروازی چنین به بوی عشق
بهار

د ررویا ها ی سبز وطن

» ادامه مطلب

د ریا د ریا ست و/ من آواز سرزمین ها ی توام



همیشه
به رد خاطره ها ی تو
برمی گردم

» ادامه مطلب

...نسیم


پستانهایت را به ابر بخیه میزنم

بهار گریه ی گاه گاه توست

در فواصل دوری

هرزگی علف های تنم است

» ادامه مطلب

دو سو...


پنجره ایست

میان من و

باغ و

پرنده و

آفتاب

» ادامه مطلب

*** معترفی به شکل یک نگاه ***

گاهی فقط

حتا

جان به رگهای معترض

» ادامه مطلب

eagle.blogfa.com(تصویر(
چند سالی پیش در خانه ای برای کریسمس مهمان بودم. آنها درخت کاجی دو متری را با صد ها تزیین دلنشین
ببار کرده بودند.در زیر این درخت ده ها و ده ها جعبه ی کادویی با اندازه های مختلف ، دامنه ی وسیعی ار اطراف درخت را پوشانده بود...همه ی این هدایا برای یک کودک شش ساله بود.او بهنگام باز کردن کادو ها خسته شد و حوصله اش سر رفت !! مادرش با عصبانیت می گفت تو باید همه ی این کادو ها را باز کنی !!........

بابا نوروز در سان رافایل

بابا نوروز در سان رافایل
غریبه است
و دیریست با بابانوئل
بر سرکیسه هاشان
حرفشان شده

» ادامه مطلب

بانوئ سرزمین من
رنگئ بپوش

زیبا و شاد

دلخواه

هر آنچه بخواهئ

» ادامه مطلب

نه نشئه ی نیچه ام

نه خمار بودا

نه مست موجودی مسخ شده در

» ادامه مطلب

اولین شعر مشترک دو شاعر.....
از این پس در ماه مگ اقدام به انتشار شعرهایی خواهیم کرد که کار مشترک دو یا چند شاعر است. شعر رباعی خواب ، شعر بلندیست که سالها پیش توسط مهناز بدیهیان نوشته شدو و شاعر توانای شعر" پارمیدا"، نصرت اله مسعودی با یک دید هنرمندانه قسمتی از این شعر را بصورت یک اثر دو نفره در آورده آنهم با سرودن و اضافه کردن شعری از خود و حتی جابجایی بعضی از کلمات قبلی در راستای شعر "رباعی خواب"

خواب دیده ام
محبوبی دارم
که تمام شعرهای نا سروده ام را
از بر می خواند
او بزرگ ترین شاعری است
که می شناسم
وتن مرا بی کم وکاست ازروی تمام تنپوش هایم
دیده است

» ادامه مطلب

عاشقانه.....
نازانه دستانت

از کدام بهار گذر کرد

کاین گونه باغ

سبزانه اش را

» ادامه مطلب

اینجا کلاغهای اولدوز
در آرزوهای پسرک لبو فروش

آه ...
تا دریا ماهی های سیاه و سفید

» ادامه مطلب

عزیزدلم
چگونه دل می بندی
به این پرنده ی غمگین
که صد سال
صد سال سرد
در این جهان، شاخه به شاخه پریده است
با منقار شکسته اش
و هزار بال
بال، بال زده است
در برابر شعله ی خورشید
بهنگام فراز از این دشت غمزده

» ادامه مطلب

تقديم به اميري براكا

گيسوي خون گرفته ي زيتون

وباورنكن هرگز

كه چشم هاي خاك گرفته ي من و زيتون

ساده از كنار گونه هاي تو

كه از تب ِتركش

» ادامه مطلب