در خانه ام چيزي نيست
كه لو بدهد مرا
حرف ندارد پاشنه هاي
بي صداي
خانوم هر شبم!

» ادامه مطلب

عواقب تیرگی آن سالها
دامن می زنند هنوز
برگریزانی نابهنگام را
از شاخه های این درخت

» ادامه مطلب

زینب حسن پور را چند سالی ست که دور و نزدیک می شناسم . شاعر خوب خوزستانی ست ، 24 ساله و لیسانسیه علوم سیاسی دارد . جلوه های پیش رو ، ایجاد فضا های آرکاییک در عین نوگرایی زبانی و استفاده از پاره کلام های معمول گزارشی در لحن شخصی شده در بیان شعر ، دست انداختن به جلوه های ناب و دور از دسترس اما شاعرانه در درون مایه های اجتماعی از مولفه هایی ست که به وفور در شعر های او مشهود است .این دو شعر را برای ماه مگ ارسال کرده است وشعر های دیگرش را هم کماکان در نشریات ایران و به خصوص خوزستان دیده ایم . او شاعر تجربه های زبانی ست و در این راه بسیار هم گاهی چیره دست ، بی شک مستعد است و شاعر خوب شدن را (اگر نشده باشد هم) همین به اضافه ی مقداری تجربه و علم کافی ست .

» ادامه مطلب

تمام شب بارید
از پنجره ام
تهران مُهر باطله ای بود
که با خورشید خیسِ لس آنجلس
به اوراقِ گذرنامه های خاک نشست
و خشک شد.
قدم هایم را مثل سایه ای پشت سر حفظ می کنم
تا چشمهایم بی چراغ بازگردند
به خانه ای که دیگر نیست.
تمام شب بارید

» ادامه مطلب

با بوی تو....
از نرگس زار سر زمینم که یک دشت بیکران است
بوی عشق می آید

» ادامه مطلب

گیل آوایی

تاسیانی

صدای
نقاره
نوای
سورنا
و آواز پورضا
و خیالٍ همیشه در هوای دیار
چه آشوبی است مرا
درغربتگاه بئ حرمت این سالها!
خیره

» ادامه مطلب

برداشتم.
به دروغ عروس خوبم.
به عروسی دروغم.
به خودکار در تاریکی.
به دروغ.
در بزرگراه گمشده ای خواهم مرد.
بمیرم.

» ادامه مطلب

پس ِ دیوار سیمانی، کسی از عشق می گوید
- نمی گوید، چه می گویم؟-
صدایش عین فریاد است
صدایی سرخ چون مشرق
به وقت زایش روزی، به زیبایی ِ آزادی
و هر زیر و بمش دارد

» ادامه مطلب

1
وخدا ا فرید
آ ب
خاک
آ تش را
وبه پاسداریشان
فرشتگان را آ فرید.
با بالهائی برای پرواز
تا تنفس ممنوع گتها

» ادامه مطلب

نه!
مسلح نبود
لباس های سیاه و تنگ هم نپوشیده بود
چراغ قوه هم نداشت
نه!
گفتم که:
صورت اش را هم نپوشانده بود

» ادامه مطلب

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپيد

» ادامه مطلب

این عکس در منزل پوران فرخزاد ، دو ساعت پس از ماجرای گردهمایی در پارک دانشجو بمناسبت هشت مارچ، روز جهانی زن ، گرفته شده. حال خانم بهبهانی خوبست و در منزل خود بسر میبرد. او به همه درود می فرستد و از همیشه مصمم تر است.

روسپی گری معامله ی تن است ، مرد و زن ندارد. آدم می تواند روسپی باشد و نداند حتی ،یا می تواند روسپی نباشد و فکر کند روسپی است. این شعر قصه نیست. واقعیت است. تقدیم به آرزوهای دختران فراری دیارم

فرق من و این تنی که در کنار من لمیده
،زن نبودن است
فرق من و آن زنی که عشق را
با کسی معامله نمی کند
بی نیاز تن نبودن است

» ادامه مطلب

ریشه در سرو

ای همیشه سبز
همیشه ایستاده ای در آستانه
همیشه می درخشی در خماری من
صدای تو سبز است ، حتا به فصل خزان
و می آیی حتا زمانی که رفته ای ، رفته.
خورشید می درخشد از سر انگشت
اشاره در نورت.
نشان توسپرده اند به ریشه های سرو
هزار هزار ریشه در جهان دارد
سبز و ایستا....
لندن مرداد 2005

» ادامه مطلب

شب ها
وقتی انگشت های کشیده ی خاک
در گیسوان سیاهش می وزد ،
ته مانده ی نگاه کودکی ام
ستاره های نام تو را
تا پشت بام غربت ، پرت می کند

» ادامه مطلب