صدای واژه هایم می لرزد
از آن رو که شمشیر آخته
بر فرق ِ واژه ها فرود می آید


پوزش از طفولیت
شعر : حمده خمیس شاعر بحرینی
ترجمه : محمد جواد مدحجی
ـــــــــــــــــــــــــــــ
مقدمه : حمده خمیس از شاعران بحرینی است . او در سال 1946 در بحرین متولد شد . معلم بود ، و بعد از زمان بازنشستگی تاکنون در امارات متحده ی عربی زندگی می کند و در آنجا به کار روزنامه نگاری مشغول است . مجموعه شعرهای او عبارتند از : پوزش از طفولیت ، سروده ها و راه ها است . شعر زیر را محمد جواد مدحجی از کتاب پوزش از طفولیت انتخاب و ترجمه کرده است .



چه ژرف است بی گناهی کودکان جهان
پوستم جامه ی گرمی است برای شما
مرا ببخشید ...
جز پوست پاره پاره ام
چیزی در اختیار ندارم .
در شکاف های سکوت
جز سکوتی که
سردی زمان را گرم کرده است
چیزی در اختیار ندارم
مرا ببخشید ...
صدای واژه هایم می لرزد
از آن رو که شمشیر ِ آخته
بر فرق ِ واژه ها فرود می آید
از آن رو که زندان دهان باز کرده است
مرا می ترساند ... مرا می ترساند .
ای کودکان ِ جهان
ای کودکان ِ وطنم
ای کودک ام
اگر صدای عشق بر گذرگاه می بارد
و گرمتان نمی کند
اگر لبانم را تازیانه ی جلاد می درد
و صدا به گوشتان نمی رسد
ترانه ی باران اگر مدام ببارد
و سرود خورشید
مرا ببخشید ...
آیا کفایت می کند که قلبم را
به شما ببخشم
و این جسم فانی را
پلی سازم برای این زمان ؟
ـــــــــ