سال نو- ايراني نو

درود بر تمامي دوستان
امسال هم با تمامي فراز و نشيب هايش دارد تمام مي شود. حالا كه فكر مي كنم مي بينم با تمام مشكلاتي كه در سال گذشته داشتيم اما اين سال تا ابد در ذهنم باقي خواهد ماند.
سال بيداري ملت ايران. سالي كه جهان فهميد ما چه ملت صلح طلب و آزادي خواهي هستيم.
هر چند غاصبان بر ما مسلط هستند و به هر نحوي كه مي توانند بر ما مي تازند اما اين خاك بسيار از اين اهريمنان به خود ديده است.
يوناني و عرب و مغول و ... بسياري از اقوام وحشي بر ما تاختند. كشتند سوزاندند و بردند.
اما رفتند.
اما ما باقي مانديم و مي مانيم. ما پيروزيم
آرزويم براي شما و خودم اين است در سال آينده در كشوري باشم كه در ان برابري نژادي و مذهبي حكمفرما باشد.
كسي را به خاطر مذهب و يا نژاد تحقير و تنبيه نكنند. كسي را براي عقيده مخالف داشتن از كار بيكارو از درس محروم نكنند. كسي را شكنجه نكنند. بر دار نكنند. سنگسار نكنند.
ارزو دارم سال آينده در كشوري باشم كه زن هايش بتوانند آزادانه بخندند. حقوق برابر با مرد ها داشته باشند. تحقير نشوند. از امكانات برابر و حقوق يكسان بر خوردار باشند.
آرزو دارم سال آينده در يك دموكراسي پايدار و حقيقي باشم. جايي باشم كه به راي من احترام بگذارند و اعتراض در سكوت من را به خاك و خون نكشند.
آرزو دارم سال آينده در جايي باشم كه به جاي موشك كارخانه بسازند. جاي دروغ به ملت احترام بگذارند. به جاي گدا پروري ، حق پروري كنند.
اميد وارم سال آينده جايي باشم كه كلمه عدالت بوي پهن ندهد و كاري به كارم نداشته باشند تا راحت بنويسم و چاپ كنم. جايي باشم كه به هر نوشته ام نگويند بوي سياسي مي دهد. بگويند ممنون كه داري انتقاد مي كني. ممنون كه مي نويسي.
البته مي دانم همه شما مي گوييد كه اين ها روياهاي يك مرد ديوانه و خيالاتي است.
اما اميد وارم اين ارزو ها تحقق يابد و اگر قرار نباشد كه سال آينده هم نتوانم در چنين كشوري باشم اصلن در اين دنيا نباشم
سال نو بر همگي ايرانيان
در تمامي اين جهان پهناور
از هر قوم و دين و مذهب
مبارك باد
سروش عليزاده