متن مصاحبه ري را عباسي با سايت ايتاليايي
1) در سال 2002 برای اولین بار مسابقه "شاعران صلح" برگزار شد. ارزیابی شما از دوره های قبلی این مسابقه چیست؟ چه انتظاری از نتیجه این فرخوان دارید؟

در دوره ي پیشین درکشورم شعر صلح را مطرح کردم وکتابی با عنوان شاعرانِ صلح گردآوری کرده ،این کتاب نخستین اثرگردآوری شده ی شعرصلح درایران بود .من کتاب را قبل از چاپ به کمیسیون ملی یونسکو درایران بردم، کتاب مورد توجه قرار گرفت .وقرار شد گزینه ای از آن را ترجمه و در خارج از ایران منتشر کنند .باآنكه نام كتاب ِشاعران ِصلح را شعر ِصلح نامگذاري كردند... بعد از يكسال توانستم چا پِ داخلي آن را توسط نشر قطره منتشر کنم . از کتاب وشاعران ِصلح استقبال شايسته اي به عمل آمد .
متاسفانه تاکنون این سازمان به تعهد خود عمل نکرده، امید است چنین سازمانی که بیشترین فعا لییتش تعهدات صلح ورساندن پیام صلح به ملل دیگر می باشد در انجام وظایفش بیشتر تلاش نمایند .
اکنون برای توسعه ی اندیشه ی صلح ، نخستین یادمان ویا جشنواره ی جهانی شعر صلح را آغاز کرده ایم. ما فراخوانها را به کمک دوستان ِجوان وعاشق ، به پنج زبان ( فارسی ، انگلیسی ،ایتالیایی ، فرانسه وآلمانی ) تنظیم و از طریق دنیای بدون مرز، اینترنت فعالیت می کنیم . با اینکه تریبون آزاد دراختیار نداشته ایم . حضور شرکت کننده گان داخلی و خارجی بسیار چشمگیر بود. ما از همه ی شاعران شرکت کننده صمیمانه تشکر می کنیم ، بنا داریم برای استمرار زیبايي ها دوسالانه ی شعرِ صلح را در کنار هفت هنر دیگر به میدانِ صلح فرا بخوانیم .ما به زبان مادری صلح می اندیشیم . فرهنگ ِ صلح را بدون حمایتِ سازمان، گروه و نهاد ِ دولتی ویا سیا سی ، بادست خالی آغاز کرده ایم و به سرنوشت روشنِ آن آگاهیم! ما صلح را زنده وپویا می خواهیم . اگر در انجام این حرکت انسا نی مانعی سر راه ما قرار بگیرد، می دانیم در پسِ هر زبان شاعرانه ای این نگاه وجود دارد؛
اگر ریشه ی تمام درختانِ زیتون را بسوزانند ،با ل ِپرواز همه ی کبوتران را برای پیام صلح بچینند. اسطوره ها به بشر وفادار خواهند ماند .امروز بدترین دوران سرگشتگی ذهن بشر است،زیرا صلح مضحکه ی دیکتاتورها وسرمایه داران شده است .همه می دانیم جنگ فقط نیاز چند کشور قدرتمند با بازارهای مشترک ومنافع ِ آنها است ،آنها باچید مان دولتهای دست نشانده درکشورها این نیاز را هر وقت که بخواهند بدست می آورند .امروزه شاهد هستیم بنام ِصلح وآزادی جنگ به راه می اندازند. آنها فقط به تجارتِ هنگام جنگ وتجارت بعداز جنگ توجه دارند ،انسان ها را برده ی بازسازی ها واداراتِ مختلف خویش می کنند .انسانهای دردمند ی که به خاطر فقرِ بعد از جنگ، ما شین هميشِه همراه دولتها بوده اند. من از خودم و شما می پرسم آیا تاکنون دیده اید بعد از مصیبت های جنگ بفکر تاسیس سازمانِ بهداشت وروان یا باز پروری انسان بعداز جنگ بوده باشند ؟ بهبودی انسان آواره را به زمان می سپارند .بحث طولانی ست، آیا تنها پناه روح ِزخمی، زمان است ؟ زمانه ی بی ثبات ؟
شعر این ندای مهار نشده ی انسان می تواند روزی درمقابل جنگ ها بایستد .

2(شما اولین مجموعه شعر خود را در سن 16 سالگی نوشته اید، آیا انتظار دارید که جوانان ایرانی به طور گسترده در این فراخوان شرکت کنند، یا نسل جوان امروز متفاوت از زمان جوانی شما هستند؟
-جوانانِ امروز را بیشتر ازدیروز خودم دوست دارم . ،به فردیت خویش احترام می گذارند . کمی سرخوش اند و نسبت به گذ شته ی ما کمتر به آرما نهای بشری اهمیت می دهند . شاید حرکتی ازاین دست وضرورت انکار ناپذیر رساندن صدای صلح ما را به هم نزدیک تر کند (البته من درهر سنی جوانم )ما درهر دوره ای سرکوب شدیم ،جوانان امروز هم سرکوب می شوند، اما تفاوت آنها با گذشته ی ما در گرفتن اطلاعات وسرعت ا نتقال آن است .آنها به راحتی می توانند با مردم ابراز همدردی ویا شادی کنند .در چنین شرایطی ست که خانواده ها ی امروز جهان حق ندارند در برابر سرنوشت همنوعان خویش در هرکجا سکوت کنند . امروز انسانها می توانند صرف نظر از نژاد- مذهب – زبان - جنسیت وجغرافیا به سرنوشت هم بیندیشند ! شاید وحشت دولتهای سرمایه داری از همین نزدیکی ومراوده ها ست .
تفرقه ی بین ملتها، شعار دولتها ست.



3(مخاطب شما بیشتر کودکان هستند. به نظر شما شعر چه پیامی برای کودکان دارد؟ فکر می کنید برای آنها شعر از گفتار معمولی بزرگترها تاثیر گذارتر است؟
مخا طبان ِ ما تنها کودکان نیستند .آیا ما توانسته ایم کودکا ن را به عنوان موجود اتی که می فهمند، شعور دارند حق ِانتخاب دارند نگاه کنیم .کودکانِ امروز بردگان ِکوچکِ کار ،بازماندگان و آوارگان ِخودسرپرست ِ دنیای مدرن هستند .آما ر کودکان ِشهید بیشتر از سربازانِ مسخ شده ی جنگها ست .
آیامی توان زیرخمپاره ها برای کودکان شعر خواند . خود را فریب نمی دهیم راه سختی در پیش داریم .اما این راه با همراه و همگام ، کوتاه وآسان خواهد شد. کودکان از گذشتگان خود انتظاراتی دارند، ما برای صلح چه کرده ایم؟ باور این حقیقت ،دشوار است اگر این دنیای پراز خشونت را تقویت کنیم،کودکان ِفردا آدمخواران واقعی خواهند بود. باید مراقب جنگها ی خیالی کودکان در اتاق ِخوابهایشان باشیم ، معماری فیلمهایی که دقیقا براساس ویرانی ساختمان بشر طرح ریزی شده ومادران وکودکا ن رامورد هدف قرارداده است. امروز مرز خیر وشر بسیار مخدوش است ، نیکی ضعیف ودرنده خویی زورمند وتوانا . با حمایت جدی از کودکان و با تفکر ی عمیق تر کودکان ِفردا مخاطبان ِ واقعی شعرهای ما خواهند بود وفاصله ای برای درکِ این تاثیر نمی بینم .



4(عراق، فلسطین، لبنان، افغانستان، چچن تنها چند نمونه از صحنه های خشونت در دنیای امروز هستند. درد و رنج مردم این مناطق روح و روان هر انسان با وجدانی را به درد می آورد. با کدام روحیه می توان به ابتکار عملی همانند فراخوان شما دست زد؟ فکر می کنید در دنیای امروز واقعا مخاطبانی برای صلح وجود دارند؟
آیا توجه کرده اید که چقدر فاصله ی وقوع جنگها کوتاه شده است . و ما چقدر تسلیمِ ِ جنگها شده ایم .واکنش دردها ورنج های ما کجاست ؟آیا ساعتی برای بیداریِ وجدانهای خفته ی ما ن کوک کرده ایم ؟ صدای این زنگ ها کی به گوش می رسد ؟چه کسی تاریخ جنگها را اینهمه به هم نزدیک می کند؟ افغانستان ،عراق ،فلسطین ...واکنون ایران که مورد تهد ید است! حالا بیایید دوباره سکوت کنیم ! سکوت! سکوت !بگذار جنگی دیگررخ بدهد !آیا دولتمردان درجنگها کشته می شوند ؟ آیا شما مردم خواهان جنگ هستید؟ نه ! نه ! هزاران بار به جنگ نه، بگویید! فراموش نکنیم ؛ فراموشی مصیبتهای بزرگ ،مصیبتِ بزرگتری ست
ما ابتکارعمل ِبهتر ازاین داریم .ما مردمان ِجهان می گوییم : به بچه های ما آموزشِ صلح بدهید . همین ! شما تصور کنید اگر در هر کشوری به جای مدارس ِجنگ ،دانشگاه جنگ ، کابینه ی جنگ ، وزیر جنگ وفرمانده ها نِ جنگ و پایین ترین قشر ،سربازانِ جنگ،
فقط کمی به صلح توجه می شد ،وفقط یک واحد درسی ِصلح به آموزشهای مدارس اضافه می شد . امروز ما دانشگاه صلح ، کابینه صلح، وزیر صلح، فرماندهان صلح، وسربازان ِپاسدار صلح می داشتیم وسازمانِ حقوق بشر خود مردم بودند. اگر چنین اتفاقی میان مردم صورت بگیرد ،چه خواهد شد ؟
درست است که واقعیتها از ما فاصله گرفته اند .اما رویاها بچه های نترس و قدرتمندی هستندکه از دل تاریکی صدای ما را می شنوند. رویاها با همه ی کوچکی شان قد علم می کنند ، و روزی مدرسه ی صلح خواهند ساخت وبه خواسته های بشرعمل خواهند کرد .

5(جایگاه زن شاعر در دنیای امروز چیست؟ فکر نمی کنید که دنیای امروز به خاطر زندگی مادی گرا ارزشهای معنوی را از دست داده است؟
دنیای امروز، دنیای ویرانه ی امروز ! زندگی مادی! ارزشهای پنهان ِفروخورده ی معنوی !
بله ما می ترسیم بگوییم پاک هستیم . ما می ترسیم بگوییم شاعریم وانسانیم وبرعلیه بی عدالتی ها وخشونت می ایستیم ، بقول شاعر لهستانی خانم شیمبورسکا : « شاعر امروز شکاک وشاید بیش از هر پدیده ای به خویش بد گمان است وبا بی میلی شاعر بودنش را بیان می کند وانگار از بیان آن شرمنده است .درعصر شلوغ ما اعتراف به عیبهای خویشتن کاری آسانتر از باز گفتن خصلت نیک خود می باشد . نیکی ها پنهان ترند و خود انسان نیز چندان باورشان ندارد .»
گاهی فکرمی کنم جنگ طلبان، شعر را خوب می شناسند . بی اعتنا یی به شعرهای انسا نی وتقویت شعر جنگ دربعضی کشورها بی دلیل نیست ! آنها می توانند با شعر ، سربازان را به جنگیدن ترغیب کنند. جنگِ هشت ساله ی عراق با ایران ،این سروده ها بودند که آمار کشتگان را زیادتر می کرد ند .من به این حقیقت رسیده ام که شعرِِصلح درجهان می تواند برعلیه تتُو ریسین های جنگ قیام کند .مثال ساده ای ست ، من دو عنصر کاملا متفاوت رادربرابرهم ارزیابی می کنم ؛تاثیر یک گلوله را با یک شعر. یک گلوله به جان آدمی ، یک شعربه جان آدمی !! اگر سرعت هردو رادر جان آدمی یکی بدانیم ، یکی جان ستان است دیگری جانبخش ! یک گلوله حیات یکنفر را به پایان می رسا ند ، اما یک شعرخوب در جان رسوخ کرده ویک دوره از حیات آدمی را پاک ومنزه وجانبخش نگه می دارد .پس به رسوخ شعر ِصلح که به معشوق همیشگی اش عدالت و آزادی تکیه دارد توجه کنیم !
من فکر می کنم اگر زندگی روزمره انسان ازاین مفاهیم خالی شود انسان اعتبارش را برای همیشه از دست خواهد داد .



6(اجرای این ایده در کشوری همانند ایران که امروزه در مرکز جنجالهای تبلیغاتی قرار دارد بسیار جالب به نظر می رسد. در چنین فضایی چگونه یک شاعره ایرانی کشورش را برای جهانیان ترسیم می کند؟
تصور جهان از هرپدیده ا ی یکسان نیست . گا هی ما مسموم قضاوتهای خویش وخوراکهای داده شده هستیم . من ناگزیر ایرانیم ،همچنانکه هرکس ناگزیر اهل سرزمینی ست .اما حتما شبیه من کسی به دنیا آمده که تنها برای کشورش کاری نمی کند .او حتما مثل من بزرگتر از جغرافیایش می اند یشد .او نمی تواند به حقوق از دست رفته ی بشرِ امروز بی اعتنا بماند .او صلح را خارج از محد وده کشورش جستجو می کند .او بد اندیشی کشورهای دیگر رانسبت به کشورش می شناسد ومی داند خوراکِ هییچ تلویزیونی سالم نیست .او کورش کبیر را فقط یک ایرانی وتدوینگر حقوق بشر نمی بیند ،بزرگی انسانهای بزرگ رامی توان به بزرگی جهان تقسیم کرد.باچارلی چاپلین می توان درسراسر دنیا خندید ،رقصید ،گریه کرد با مارتین لوترکینگ می توان درهرکجای دنیا آزاد زندگی کرد وبا اعصای گاندی دوباره می توان به اشاره ای دنیا را به صلح فرا خواند . من درایران زندگی می کنم .هیچ پشتوانه ای برای انتقال افکارم در ایران نمی بینم! اما ا ز تلاش در هرکجا که باشم خسته نخواهم شد .
من به خود وفادارم!


7(ایران تاریخی چند هزار ساله دارد. وضعیت امروز روشنفکران ایرانی چگونه است؟ وضعیت خود را در فرهنگ کنونی ایران چگونه ارزیابی می کنید؟

ایران هويتي بزرگ با دردهاي بزرگ دارد . کشوری ثروتمند و زیبا .مردمانی آگاه وبسیارزحمتکش وخسته. روشنفكراني كه با همه ي درهاي بسته نفسشان فرياد است . فرهنگي كه با يورشهاي مختلف هنوز به زانو درنيامده است . من از صلح جسارت مي خواهم .اگر قرعه بنام من ديوانه زدند هميشه اين جمله را به خود مي گو يم ؛
من انساني شفاف با صداي بلند هستم .







باتشکر واحترام بی پایان
ری را عباسی 23-8-1385
PeaceReporter