همه ی کشور های جهان سال نو را نه تنها در یک زمان جشن نمی گیرند.
بلکه به یک فرم هم این مراسم برگزار نمی شود.دلیل این امر استفاده ی مردم مختلف دنیا از تقویم های متفاوت است.
در زمانهای بسیار دور، مردم، زمان را به روزها، ماها، و سالها تقسیم کردند. بعضی از تقویم ها بر اساس حرکت ماه و بعضی دیگر بر اساس موقعیت خورشید ، و عده ای دیگر بر اساس ماه و خورشید ، هر دو، پی ریزی شده اند. در تمام جهان اعتقادات خاصی در مورد سال نو وجود دارد.


گرد آوری و ترجمه: مهناز بدیهیان

مصر قدیم:
در مصر باستان سال نو به هنگام بالا آمدن رود نیل بوده است، بالا آمدن رود نیل بسیار اهمیت داشته، چون بدون آن مردم نمی توانستند در آن صحرای خشک محصول بکارند.
بهنگام سال نو مجسمه ی خدا، آمون ، زن و پسرش از معابد بیرون آورده می شدند و توسط قایق به وسط رود نیل برده می شدند و بمدت یکماه جشن و پایکوبی داشتند. سپس مجسمه ها به معابد برگردانده می شدند.

بابلیان:

سرزمین بابل همان جایی است که امروز به نام عراق خوانده می شود.سال جدیدشان با آغاز بهار همراه بوده. در مدت برگزاری آغاز سال نو، پادشاه را برای همان مدت از لباس خلع می کردند و وی را به نقطه ای دور می فرستادند، و برای چند روزی هرکس هر کاری می خواست می کرد.سپس پادشاه به تاج و تخت باز می گشت و مردم بسر کار های خود می رفتند و سال نو رابا شروعی تاره آغاز می کردند.

رومیها:
سالهای سال رومیها ، سال نو را در آغاز ماه مارچ( بیست و یکم مارچ آغاز بهار است) جشن می گرمتند. تا اینکه در سال جهل و شش قبل از میلاد بدستور جولیا سزار، تقویم جدیدی را شروع کردند، و این همان تقویمی است که امروزه هنوز بکار می برند. و آن برگزاری مراسم آغاز سال نو در اول ژنویه است.
ژانویه اقتباس از نام خدای رومیان بنام ژنوس، که همیشه او را با تصویری دارای دو سر نشان می دادند. یک سر به سال کهنه مینگرد و سر دیگر به سال جدید.
مراسم آغاز سال را رومیان کلندز مینامیدند. در این مراسم رومیان خانه هایشان را می آراستندو بیکدیگر هدیه میدادند. در این روز برده ها با اربابانشان بر سر یک سفره غذا می خوردند، و مردم برای چند روز هر کاری دلشان می خواست می کردند.

کلت ها (بعضی ها بر این باورند که کلت ها از ایرانیان قدیم بوده اند که به این سرزمین کوچ کرده اند).
کلت ها مردمی بوده اند که در گال، که امروزه آنرا فرانسه می گویند و قسمتی از بریتانیا قبل از حمله ی رومیها زندگی می کرده اند و مراسم سال نوی آنها سمهایین که به معنای پایان تابستان نامیده میشده . این مراسم در پایان ماه اکتبر برگزار می شده.. آنها در مراسم خاصی در کنار هم ، سعی داشتند ارواح مردگان را از باز گشت و آسیب به زندگان باز دارند.

سال نو یهودیان:
سال نو کلیمیان روشهاشان نامیده می شود.. این مراسم بسیار مقدس است و فرصتی است برای فکر کردن به تمام اعمال بدی که در سال کهنه از آنها سرزده است.، و قول می دهند در آینده جبران خطا کنند.
مراسم خاصی در کنیسا ها بر پا میکنند و از سازی بنام شوفار در این مراسم استفاده میکنند. این ساز از شاخ حیوان درست شده.

سال نو مسلمانان:
تقویم مسلمانان بر اساس حرکت ماه تنظیم شده است. بنابر این آغاز سال نو هر سال یازده روز بجلو می افتد.
ایران که در حال حاضر یک کشور اسلامی است، مردمش سال نو را در بیست و یکم مارچ که آغاز بهار است جشن می گیرند.آنها چندین هفته قبل از این مراسم دانه های جو و گنم را در ظرف هایی سبز میکنند. این سبز ها برای نو روز آماده اند و سمبل روز نو و زندگی است.

سال نو هندیان:
مردم هند مراسم سال نو را یکسان انجام نمی دهند.بستگی دارد اگر در بنگال غربی یا کرالا و یا در کجارات زندگی می کنند.
در مراسم سال نو هندیان بیشتر به خدای ثروت که همان لکش می هست می اندیشند.

ویتنام:
در ویتنام مردم سال نو را بین بیست و یکم ژنویه تا نوزدهم فوریه برگزار میکنند. تاریخ دقیق آن هرسال با سال قبل فرق میکند. آنها معتقدند که در هر خانه ای خدایی وجود دارد ، که این خدادر آغاز سال نو به بهشت می رود و در آنجا گزارش اعمال خوب و بد افراد خانواده را می دهد. مراسم سال نو انها تن نام دارد.

چینی ها:
مراسم سال نو چینی ها نیز بین هفدهم ژانویه تا نوزدهم فوریه است.بهنگام طلوع ماه نو..
این مراسم را یان تن مینامند.آنها در این مراسم از فانوسهای فراوان برای روشن کردن راه ورود سال نو استفاده می کنند. همچنین برای ترساندن روح خبیث شیطان گل فشفشه و آتش بازی استفاده میکنند.

در غرب مراسم آغاز سال نو با رزه های خیابانی درست شده از گل و موسیقی و صحنه های زیبا و اراسته بر پا می شود. در تمام آمریکا روز اول سال نو با بازیهای فوتبال همراه است.