ناهيد سرشكي
شعر همین است
که من عاشق تو باشم
و تو!
باهر که می خواهی
…………………………………………
اي كاش
همچون آب
بر جويبار
نشانه اي داشتم
…
________________________
Øالا Ú©Ù‡ این قصه به پایان Ù…ÛŒ رسد
بی رو در بایسی !
شما هم در قتل من دست داشته اید
ارديبهشت
چه كسي؟
هنوز مانده كه بدانم
نامه هايم را
چه كسي
باز مي كند در اين تابوت يخي را
كه تنم چسبيده به آن
به رگهايم كه مچاله مي شوند
وسط رنگ هايي كه جماع مي كنند
و جماعتي
كه نمي دانند ارديبهشت
در كدام Ùصل امسال است ØŸ
اسÙند 84
_________________________
می گویم : سلام
کسی جوابم نمی دهد
پس خدانگهدار می گویم !
شاید از سر اتÙاق
کسی دست هایش تکان بخورد
تو كه رÙتي !
ماه هم راهش را گرÙت Ùˆ رÙت
و مسيري از مورچگان
که قي شده هاي ديروز را مي برند
___________________________________
با تو پرنده شدن
چه آسان است
_________________________________…
پا گیر شده ام
پا گیر مذهبی تازه
Ú©Ù‡ Øرمت Ø¢Ùتاب را Ù„Ú©Ù‡ دار ! نه
و عصمت عشق را
بی هیچ کدورتی
در رنجش عصر پنچ شنبه ها
می بخشد به اولین سلام
____________________________________
دیگر آدمی را دوست نمی دارم
می خواهم درخت باشم
پرنده گان را بیشتر دوست دارم
______________________________________
Ùکر Ù…ÛŒ Ú©Ù†ÛŒ
برای Ùریب دادن شب
چقدر باید مهربانی کرد ؟
________________…
مي خواهم نگاهت كنم
اماَ
ديرم مي شود
__________________________
وقتی دست هايت لرزيد
و دلت ليز خورد
در رودخانه اي
كه ماهي هاي قزل
تسليم نمی شوند
تازه Ù…ÛŒ Ùهمی
عاشق شده ایی
___________________________________
Ú¯Ùتم :
پيامبرم !
نامه ها را به صندوق هاي پستي شما مي رسانم
Ú¯Ùت : پس معجزه Ú©Ù†
معجزه كردم
روبه رويم نشسته بود !
__________________________________
شاعر که باشی
دنیا برای بخشیدن
کوچک ترین واژه است
_____________________________
_ بی Øوصله
Øوصله ام كه خالي مي رÙت
هل ام مي دادند به سمت راست رÙتنم
كج رÙتنم
كج روي نيست
زمين كج است
و من اريب
و خواب هايمان
اگر چپ نزند
مي شود تعبير كرد
مي گويند :
خواب زن چپ است
و خواب هاي كه بعد از اين
جاي تماشاي چي خالي نيست ديگر زمين
زميني كه
اريب بود
مثل من
مثل تو
و اين شعر
كه هر نيمه شب
در شيار هاي كج اش
ما را دور مي زند
و خط مي كشد
روي خواب هاي كه
ديده اند برايمان
تاÙته اي جدا جدا
مي خواهي جلو بزنيم از خودمان ؟
بيا اين جا
بايست ! كنار من
مي خواهم بباÙمت
تاÙتة جدا جدا
از ديگران بباÙمت
از مردگاني كه از ازل ابد بودند
به تنهايي يك پرنده
3/84 سرودار
__
زخمه ها
دهانت را باز كرده اي
چشما نت را بسته !
چه مي گويند انطر٠ها ؟
زخمهاي من است كه سر باز مي كنند
و استخوان هايم روبه تركيدن
زمين سخت شد زير پا ها یم
وآسمان چشم تنگ
براي چشمهايم !
گريختم از شب
از هنوز
از تو
كه همبازي خدايان كودكي ام بودي
باز كن چشمهايت را
هنوز تمام نشده بازي
كه تو بكشي موهايم
سایه های کرکس
این روز ها
سایه به سایه می آید و دشمنی می کند
و مرگ
که کرکسی شده
از درون می جود !
بی آن که کسی هیبت٠اش را نظاره کند
و اعتراض کند
آقا !
چرا سبیل هایتان را تاب می دهید
و من را در تابی گذاشته اید
که نه زمینم پیداست
و نه آسمانی که آن روز با تو قسمت کردم
4/85
ر ٠ت ی
بعد از این با خط شکسته می نویسم : ت و !
و گوشواره هایم را
بر درخت سیبی می آویزم که با هر تکان باد
بی برگ می شود و بی بار
درست مثل همین Øالای من
که دست هایم خالی شده اند از تو
از بهاری که قول داد
بعد هر سینه خیز شدن
زیراین سیم های خاردار- که پا به پای ما می آیند،-
به دیدار Ùصلی برویم
که بی پیراهن سر ایستگاه می ایستاد
و اناری با چراغ های روشن ،
راننده ایی بی اعتنا
از کنارش می گذرد
85 بهار
________________________________
نشاني ات …
كي مي رسد اين ماه بي خبر
كه ول كند خود را / گوشه اي / تنبل !
و روز كه يله بر مبل
در Øضور تو بگذرد
در اشپزخانه / باز مي كنم شير آب را
آب ها
مي گذرند از سرم
وقت ملاقات اش را نگيريد از من !
شايد برسد از راه
او كه گوشه تنبل ماه
تقويم را ØªØ³Ø¨ÙŠØ ÙƒØ±Ø¯Ù‡
در دست سال مي چرخاند
5/3/84
با تشکر ناهید سرشگی 85 بهمن ….