دو شعر از: مهرنوش قربانعلي
از مجموعه‌ي در دست چاپ(نشر: آهنگ ديگر): به وقت البرز
«اعتراÙات جعبه‌‌ي سياه»
مثل جرم سياسي قابل اغماض نيست
دستي كه روي نقشه‌ام دراز شود
آرامش خود را سلب خواهد كرد.
هي زنگ مي‌زند به Ùرودگاه
بليتي كه دلش جامانده در مبدأ
برج مراقبتم
ØرÙ‌هايم جعبه‌ي سياه را متقاعد مي كند
اين خاك بر سر هواپيماي اختصاصي‌ام بوده؟!
بي خود نبود كه سقوط كرديم در زلزله‌اي
هشت ريشتري
تا از تغييرات جوي بازي بخوريم
به آن بليت تبعيدي مخابره شود:
پرنده‌اي كه رÙت
ØÙ‚ بازگشت ندارد
اعتراÙات جعبه‌ي سياه:
به آن بليت تبعيدي مخابره شود
اگر مي توانستم بر٠مي شدم و مي‌باريدم
تا انگشتان باند در هم Ù‚ÙÙ„ شود
خلق و خوي‌ام اوضاع جوي را به هم بريزد
از زلزله برخود بلرزيم ولي
اجازه‌ي پروازت لغو ...
Ùركانس جعبه‌ي سياه قطع شده Ùˆ
برج مراقبت اÙسرده است.
15/12/84
بي چتري كه Øر٠نجات را بزند
باشد!
- نه- باشد
باشد!
نباشد
باشد؟
نه!، باشد!
لي‌لي‌كنان پلكان دوره مي‌شود
پايين
پاـ اين
پا ...
مي‌خواست مرا دور بزند
ولي خيابان دور برگردان بود
و مَكَرو٠و مَكرا... بود
هواي مرا پل‌هاي هوايي داشتند
در اين منظومه بيش از آن كه كوچك باشم
تنهام
دهانم بوي راه شيري مي‌دهد
پايين
پا-اين
پا
تنهام و گاهي بيرون مي‌زنم
مثل نشاني كه كلاهش را ترك مي‌كنم
يا ژنرالي كه يونيÙرمش را
بي چتري كه Øر٠نجات را بزند از ارتÙاع مي‌پرم
مثل مدال‌هايي كه يك به يك سقوط مي‌كنند
راه‌ شيري بوي دهانم را مي‌دهد
زمين را هم نمي‌دهد
و سرعت چراغ‌هاي راهنما را به لجن مي‌كشد
انضباطي ارتشي سخت است ولي كلاه نمي‌تواند
عاشق نشانش نباشد
باشد!
- نه- باشد
وجز راه شيري
چشمي به راهم نباشد!
24/9/84
صادق چوگانی نوشت