آغوش من کوه می زاید مجموعه ای ست در قطع پالتویی به تیراژ1000 نسخه و قیمت 1000 تومان حاوی18 شعر از سارا سیامکی شاعر خوب اصفهانی . شعرها بیشتر با بیانی روان و در دست رس ارایه شده و معمولاً مخاطب را در تنگ نای مفهوم و ابهام آن چنان نمی نهد .

تصویر سازی ها گاه زیبا و ماهرانه و گاه آماتور مآب و ساده اند .
اما شعر های زیبای موجود در این مجموعه ، این مجموعه را قابل تامل و قابل خواندن می کند . طوری که هم لذت ببری و هم حسی در تو ایجاد می کند که یکسره تا پایان مجموعه را بخوانی و بر زمین ننهی اش . ذهن ات را خسته نمی کند . بل بر پایه هارمونی آرام و ملایمی از احساس به پیش می راندش تا اثری خلق کند که زیبایی و ادبیت را گاه گاه به شدت در درون خودش دارد .

شعر شماره ی 4 آن را بخوانیم :

آغوش من
"کوه"
می زاید
دست ام نمی رسد به شانه های طفل ام
البرزی شده
آیا می شود خزر شد
و با بلند ترین موج
بر پیشانی اش
بوسه ای کوفت ؟

آغوش من
هر گاه که می زاید
تحلیل می رود
و آن قدر کوچک می شود
که موریانه ای
موریانه ای که در سر
هوای فتح کوهستانی را دارد
که خود والدش بوده
آغوش من
خودش را سنگ می کند !
برای همین است :
هر وقت اتوبوس از جاده ی کمربندی می وزد
و بوی کوهستان می آورد :
می خواهم از پنجره بزنم بیرون
و با ناخن هایم
به تمام ِ درد ِ کوههستان چنگ بزنم

من
چنگ می زنم و
و لالایی می خوانم

من
چنگ می زنم و
لالایی خیس می خوانم
بر مزار طفلی که ایستاده مُرد
بر مادری که البرزش را نبوسیده
بر موریانه ای که
این چنین
آرام
در سوگ جان سپرد

آغوش من
"کوه"
می زاید .