جشن دیگان اهورایی خجسته باد
دیگان، دی روز از ماه دی است که در اول دی ماه زرتشتی برگزار می شود
دکتر اØمد پناهنده
توضیØÛŒ کوتاه:
دیگان، دی روز از ماه دی است که در اول دی ماه زرتشتی برگزار می شود.
ولی امروز این جشن نه در اول ٠دی ماه، بلکه در بیست و پنجم آذر ماه ٠کنونی برگزار می گردد. دلیل این اختلا٠٠زمان ٠بر گزاری ٠دیروز با امروز، تغییر سال شمار ٠نیاکانمان در امروز است. زیرا در دوره ی باستان سال به دوازده ماه و هر ماه به سی روز تقسیم می شد. اما امروز شش ماه اول ٠سال به سی و یک روز و پنج ماه بعدی به سی روز و ماه آخر سال به بیست و نه روز واگر سال کبیسه باشد به سی روز تقسیم می گردد. به همین دلیل، جشن ٠دیگان، نسبت به سال شمار ٠دیروز، شش روز جلوتر، یعنی بیست و پنجم آذر ماه برگزار می شود که این روز منطبق با روز ٠اول ٠دی ماه، در دوران ٠نیاکانمان است.
*****
به این Ù…ÛŒ اندیشم Ú©Ù‡ Ú†Ù‡ ایّام ٠شاد Ùˆ شادابی، در روزگاران ٠نیاکانمان، در گردش Ùˆ چرخش بود. Ú†Ù‡ شادمان روزانی از Ù¾ÛŒ ٠هم، غنچه ÛŒ خنده را بر لبان ٠مادران Ùˆ پدران ٠مان باز Ù…ÛŒ کرد Ùˆ شادی ٠پر نشاط ٠شادابی را در چهره شان نقاشی Ù…ÛŒ کرد Ùˆ Ú†Ù‡ Ù„Øظات ٠پر شور ٠شاد گویی، شاد خوانی، شاد خواری Ùˆ شاد رقصی، جمع ٠شادابشان را شاد کام Ù…ÛŒ کرد.
گویی شادمانی رودخانه ای بود روان که در مسیرش، هر خانه و خانواده را سَرَک می کشید و پیاپی آنها را سیراب می کرد.
گویی همگی به یک قانون نانوشته باور داشتند که از هر چه غم و اندوه و ناله و گریه است، بی انتها بدور باشند و هر جا که شادی و شادمانی است و خنده و خشنودی، بی درنگ به استقبالش بشتابند.
Ùرقی نمی کرد ایامشان در زمستان Ù…ÛŒ گذرد یا بهار، در گرمای تابستان بسر Ù…ÛŒ برند یا در خزان ٠پاییز.
در همان شروع Ùˆ آغاز ٠دمیدن زمستان ٠سرد Ùˆ سخت، جشن ٠بزرگی بر پا Ù…ÛŒ داشتند Ùˆ بر انجماد Ùˆ برودت، هجوم Ù…ÛŒ بردند Ùˆ شب را خوار Ùˆ نور را عزیز Ù…ÛŒ داشتند. زیرا اولین روز ٠هر ماه، روز ٠اهورامزدا است Ùˆ به عبارت ٠دیگر، روز ٠اول ٠زمستان، دی روز از ماه ٠دی است. Ùˆ چون نام ٠روز با نام ٠ماه، همنام Ù…ÛŒ گردد، آن روز جشن است Ùˆ جشن Ù…ÛŒ گرÙتند.
ویژگی ٠این جشن در بین جشن های ٠چهارگانه ÛŒ دیگان در این است Ú©Ù‡ طبق سالشمار ٠نیاکانمان، شب ٠قبلش درازترین Ùˆ تاریکترین شب بود. به عبارت دیگر شب ٠چله Ùˆ به زبان ٠سریانی یلدا بوده است Ùˆ چون در شب چله نیاکانمان، مرگ ٠اهریمن ٠شب را به جشن نشسته بودند تا بر اÙتادن ٠جنازه ÛŒ شب را به تماشا بنشینند، خود را برای جشنی دیگر Ú©Ù‡ با دمیدن نور Ú©Ù‡ دل ٠تاریکی را Ù…ÛŒ درید، آماده Ù…ÛŒ کردند Ùˆ آن جشن، اولین جشن ٠دیگان بود.
این جشن چون بنام اهورامزدا است، آغازین روز ٠پیروزی نور بر تاریکی است.
به عبارت دیگر مادران Ùˆ پدران ٠باستانی مان، از همان شب Ùˆ روز ٠شروع ٠زمستان، با شادمانی آغاز Ù…ÛŒ کردند تا به جشن ٠دی به آذر، سپس دی به مهر Ùˆ دی به دین برسند Ùˆ بهمن گان ٠در راه را به انتظار بنشینند Ùˆ سده را آتش بیاÙروزند. در سپندار مذ به عشق زمین Ùˆ زن، سمبل های ٠بارداری را ترانه بخوانند تا چهارشنبه سوری ٠سور Ùˆ سرور ٠آتش Ùرارسد Ùˆ با پرواز از روی شعله های آتش، در خانه ÛŒ نوساز ٠طبیعت Ùرود آیند Ùˆ نوروز را روزی نو آغاز کنند.
آنگاه در تولد ٠پیام آور Ù " Ú¯Ùتار نیک، کردار نیک Ùˆ اندیشه ÛŒ نیک " ٠پیامبر ٠خرد، آشو زرتشت، عید بزرگ بر پا دارند Ùˆ سپس با لبخند Ù Ú¯Ù„ Ùˆ گیاه Ùˆ آواز ٠پرندگان، در شادابی ٠نسیم ٠بهاری ٠بهار، سÙره را در چمن زاران پهن کنند Ùˆ همسایه جویباران، آبشاران را به تماشا بنشینند Ùˆ چون کبوتری گردن Ùراز، معشوق ٠جگر سوزشان را در سبزه زاران، چرخشی مستانه بزنند Ùˆ سیزده ÛŒ سبز ٠سرور Ùˆ سر سبزی را بدری جانانه کنند Ùˆ پس از آن در Ùروردین روز از Ùروردین ماه، مهمان ٠روان ٠پاک ٠رÙتگان شوند Ùˆ شادی Ùˆ شادمانی را با آنها به تقسیم بنشینند تا Ø±ÙˆØ Ùˆ روانشان شادمان گردد.
همینطور اردیبهشتگان، خردادگان، تیرگان، امردادگان، شهریورگان، مهرگان، آبانگان Ùˆ آذرگان را در امتداد ٠روان ٠رودخانه ÛŒ سرور Ùˆ شادمانی جشن Ù…ÛŒ گرÙتند.
به گونه ای Ú©Ù‡ ملاØظه Ù…ÛŒ کنیم، تمامی سال را در روزگاران ٠نیاکانمان، از آغاز تا پایان مرور کردیم Ùˆ خوشبختانه چیزی جزء جشن Ùˆ سرور ندیدیم Ùˆ ناله Ùˆ گریه Ùˆ زاری، گویی با نیاکانمان بیگانه بود Ùˆ Ú†Ù‡ بهتر Ú©Ù‡ بیگانه بود Ùˆ غم را گویی درسر سرای آنها مکانی نبوده است Ùˆ Ú†Ù‡ سزاوارتر Ú©Ù‡ سر سرای آنها، همواره شادی را جا خوش کرده بود.
اما همانگونه Ú©Ù‡ در بالا اشاره رÙت ،در بین ٠این جشن های ماهانه، دیگان را مرتبه ای بس بالا بلند است. زیرا این جشن بنام اهورامزدا کاکل ٠هستی است.
در ماه ٠دی، علاوه بر دی روز از ماه دی، روزهای ٠هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ٠زرتشتی را جشن می گیرند که به ترتیب دی به آذز، دی به مهر و دی به دین نام دارد.
ابو ریØان ٠بیرونی درآثار الباقيه در باره ÛŒ دیماه Ùˆ روز ٠دی از ماه ٠دی Ù…ÛŒ نویسد:
" دي ماه نخستين روز آن خرم روز است Ùˆ اين روز Ùˆ اين ماه هر دو بنام خداوند است Ú©Ù‡ هرمزد ناميده شده يعني پادشاه Øکيم Ùˆ صاØب راي Ùˆ Ø¢Ùريدگار . در اين روز عادت ايرانيان چنين بود Ú©Ù‡ پادشاه از تخت پايين مي آمد Ùˆ جامه سÙيد مي پوشيد Ùˆ در بيابان بر Ùرشهاي سÙيد مي نشست Ùˆ دربانها Ùˆ Ù…ØاÙظان را Ú©Ù‡ هيبت پادشاه به آنهاست کنار مي راند Ùˆ هر کس Ú©Ù‡ مي خواست پادشاه را ببيند خواه دارا يا نادار بدون هيچگونه Øاجب Ùˆ مانع به نزد شاه مي رÙت Ùˆ با او Ú¯Ùتگو مي کرد Ùˆ در اين روز پادشاه با برزگران مجالست مي نمود Ùˆ در ÙŠÚ© سÙره با آنها غذا مي خورد Ùˆ مي Ú¯Ùت من امروز مانند ÙŠÚ©ÙŠ از شماها هستم Ùˆ با شما برادرم زيرا دوام Ùˆ پايداري دنيا به کارهاي است Ú©Ù‡ با دست شما انجام مي شود Ùˆ امنيت مملکت نيز با شاه است نه شاه را از رعيت گريزي است Ùˆ نه رعيت را از شاه Ùˆ چون Øقيقت امر چنين باشد پس من Ú©Ù‡ پادشاه هستم با شما برزگران برادر مي باشم Ùˆ مانند دو برادر مهربان خواهيم بود"
دیگان ٠اهورایی بر همه ÛŒ ایرانیان، Ùرخنده باد!
دکتر اØمد پناهنده
توضیØÛŒ کوتاه:
دیگان، دی روز از ماه دی است که در اول دی ماه زرتشتی برگزار می شود.
ولی امروز این جشن نه در اول ٠دی ماه، بلکه در بیست و پنجم آذر ماه ٠کنونی برگزار می گردد. دلیل این اختلا٠٠زمان ٠بر گزاری ٠دیروز با امروز، تغییر سال شمار ٠نیاکانمان در امروز است. زیرا در دوره ی باستان سال به دوازده ماه و هر ماه به سی روز تقسیم می شد. اما امروز شش ماه اول ٠سال به سی و یک روز و پنج ماه بعدی به سی روز و ماه آخر سال به بیست و نه روز واگر سال کبیسه باشد به سی روز تقسیم می گردد. به همین دلیل، جشن ٠دیگان، نسبت به سال شمار ٠دیروز، شش روز جلوتر، یعنی بیست و پنجم آذر ماه برگزار می شود که این روز منطبق با روز ٠اول ٠دی ماه، در دوران ٠نیاکانمان است.
*****
به این Ù…ÛŒ اندیشم Ú©Ù‡ Ú†Ù‡ ایّام ٠شاد Ùˆ شادابی، در روزگاران ٠نیاکانمان، در گردش Ùˆ چرخش بود. Ú†Ù‡ شادمان روزانی از Ù¾ÛŒ ٠هم، غنچه ÛŒ خنده را بر لبان ٠مادران Ùˆ پدران ٠مان باز Ù…ÛŒ کرد Ùˆ شادی ٠پر نشاط ٠شادابی را در چهره شان نقاشی Ù…ÛŒ کرد Ùˆ Ú†Ù‡ Ù„Øظات ٠پر شور ٠شاد گویی، شاد خوانی، شاد خواری Ùˆ شاد رقصی، جمع ٠شادابشان را شاد کام Ù…ÛŒ کرد.
گویی شادمانی رودخانه ای بود روان که در مسیرش، هر خانه و خانواده را سَرَک می کشید و پیاپی آنها را سیراب می کرد.
گویی همگی به یک قانون نانوشته باور داشتند که از هر چه غم و اندوه و ناله و گریه است، بی انتها بدور باشند و هر جا که شادی و شادمانی است و خنده و خشنودی، بی درنگ به استقبالش بشتابند.
Ùرقی نمی کرد ایامشان در زمستان Ù…ÛŒ گذرد یا بهار، در گرمای تابستان بسر Ù…ÛŒ برند یا در خزان ٠پاییز.
در همان شروع Ùˆ آغاز ٠دمیدن زمستان ٠سرد Ùˆ سخت، جشن ٠بزرگی بر پا Ù…ÛŒ داشتند Ùˆ بر انجماد Ùˆ برودت، هجوم Ù…ÛŒ بردند Ùˆ شب را خوار Ùˆ نور را عزیز Ù…ÛŒ داشتند. زیرا اولین روز ٠هر ماه، روز ٠اهورامزدا است Ùˆ به عبارت ٠دیگر، روز ٠اول ٠زمستان، دی روز از ماه ٠دی است. Ùˆ چون نام ٠روز با نام ٠ماه، همنام Ù…ÛŒ گردد، آن روز جشن است Ùˆ جشن Ù…ÛŒ گرÙتند.
ویژگی ٠این جشن در بین جشن های ٠چهارگانه ÛŒ دیگان در این است Ú©Ù‡ طبق سالشمار ٠نیاکانمان، شب ٠قبلش درازترین Ùˆ تاریکترین شب بود. به عبارت دیگر شب ٠چله Ùˆ به زبان ٠سریانی یلدا بوده است Ùˆ چون در شب چله نیاکانمان، مرگ ٠اهریمن ٠شب را به جشن نشسته بودند تا بر اÙتادن ٠جنازه ÛŒ شب را به تماشا بنشینند، خود را برای جشنی دیگر Ú©Ù‡ با دمیدن نور Ú©Ù‡ دل ٠تاریکی را Ù…ÛŒ درید، آماده Ù…ÛŒ کردند Ùˆ آن جشن، اولین جشن ٠دیگان بود.
این جشن چون بنام اهورامزدا است، آغازین روز ٠پیروزی نور بر تاریکی است.
به عبارت دیگر مادران Ùˆ پدران ٠باستانی مان، از همان شب Ùˆ روز ٠شروع ٠زمستان، با شادمانی آغاز Ù…ÛŒ کردند تا به جشن ٠دی به آذر، سپس دی به مهر Ùˆ دی به دین برسند Ùˆ بهمن گان ٠در راه را به انتظار بنشینند Ùˆ سده را آتش بیاÙروزند. در سپندار مذ به عشق زمین Ùˆ زن، سمبل های ٠بارداری را ترانه بخوانند تا چهارشنبه سوری ٠سور Ùˆ سرور ٠آتش Ùرارسد Ùˆ با پرواز از روی شعله های آتش، در خانه ÛŒ نوساز ٠طبیعت Ùرود آیند Ùˆ نوروز را روزی نو آغاز کنند.
آنگاه در تولد ٠پیام آور Ù " Ú¯Ùتار نیک، کردار نیک Ùˆ اندیشه ÛŒ نیک " ٠پیامبر ٠خرد، آشو زرتشت، عید بزرگ بر پا دارند Ùˆ سپس با لبخند Ù Ú¯Ù„ Ùˆ گیاه Ùˆ آواز ٠پرندگان، در شادابی ٠نسیم ٠بهاری ٠بهار، سÙره را در چمن زاران پهن کنند Ùˆ همسایه جویباران، آبشاران را به تماشا بنشینند Ùˆ چون کبوتری گردن Ùراز، معشوق ٠جگر سوزشان را در سبزه زاران، چرخشی مستانه بزنند Ùˆ سیزده ÛŒ سبز ٠سرور Ùˆ سر سبزی را بدری جانانه کنند Ùˆ پس از آن در Ùروردین روز از Ùروردین ماه، مهمان ٠روان ٠پاک ٠رÙتگان شوند Ùˆ شادی Ùˆ شادمانی را با آنها به تقسیم بنشینند تا Ø±ÙˆØ Ùˆ روانشان شادمان گردد.
همینطور اردیبهشتگان، خردادگان، تیرگان، امردادگان، شهریورگان، مهرگان، آبانگان Ùˆ آذرگان را در امتداد ٠روان ٠رودخانه ÛŒ سرور Ùˆ شادمانی جشن Ù…ÛŒ گرÙتند.
به گونه ای Ú©Ù‡ ملاØظه Ù…ÛŒ کنیم، تمامی سال را در روزگاران ٠نیاکانمان، از آغاز تا پایان مرور کردیم Ùˆ خوشبختانه چیزی جزء جشن Ùˆ سرور ندیدیم Ùˆ ناله Ùˆ گریه Ùˆ زاری، گویی با نیاکانمان بیگانه بود Ùˆ Ú†Ù‡ بهتر Ú©Ù‡ بیگانه بود Ùˆ غم را گویی درسر سرای آنها مکانی نبوده است Ùˆ Ú†Ù‡ سزاوارتر Ú©Ù‡ سر سرای آنها، همواره شادی را جا خوش کرده بود.
اما همانگونه Ú©Ù‡ در بالا اشاره رÙت ،در بین ٠این جشن های ماهانه، دیگان را مرتبه ای بس بالا بلند است. زیرا این جشن بنام اهورامزدا کاکل ٠هستی است.
در ماه ٠دی، علاوه بر دی روز از ماه دی، روزهای ٠هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ٠زرتشتی را جشن می گیرند که به ترتیب دی به آذز، دی به مهر و دی به دین نام دارد.
ابو ریØان ٠بیرونی درآثار الباقيه در باره ÛŒ دیماه Ùˆ روز ٠دی از ماه ٠دی Ù…ÛŒ نویسد:
" دي ماه نخستين روز آن خرم روز است Ùˆ اين روز Ùˆ اين ماه هر دو بنام خداوند است Ú©Ù‡ هرمزد ناميده شده يعني پادشاه Øکيم Ùˆ صاØب راي Ùˆ Ø¢Ùريدگار . در اين روز عادت ايرانيان چنين بود Ú©Ù‡ پادشاه از تخت پايين مي آمد Ùˆ جامه سÙيد مي پوشيد Ùˆ در بيابان بر Ùرشهاي سÙيد مي نشست Ùˆ دربانها Ùˆ Ù…ØاÙظان را Ú©Ù‡ هيبت پادشاه به آنهاست کنار مي راند Ùˆ هر کس Ú©Ù‡ مي خواست پادشاه را ببيند خواه دارا يا نادار بدون هيچگونه Øاجب Ùˆ مانع به نزد شاه مي رÙت Ùˆ با او Ú¯Ùتگو مي کرد Ùˆ در اين روز پادشاه با برزگران مجالست مي نمود Ùˆ در ÙŠÚ© سÙره با آنها غذا مي خورد Ùˆ مي Ú¯Ùت من امروز مانند ÙŠÚ©ÙŠ از شماها هستم Ùˆ با شما برادرم زيرا دوام Ùˆ پايداري دنيا به کارهاي است Ú©Ù‡ با دست شما انجام مي شود Ùˆ امنيت مملکت نيز با شاه است نه شاه را از رعيت گريزي است Ùˆ نه رعيت را از شاه Ùˆ چون Øقيقت امر چنين باشد پس من Ú©Ù‡ پادشاه هستم با شما برزگران برادر مي باشم Ùˆ مانند دو برادر مهربان خواهيم بود"
دیگان ٠اهورایی بر همه ÛŒ ایرانیان، Ùرخنده باد!