گنادي آيگي شاعر روسي در فوريه دوهزار و شش چشم از جهان بست. آيگي با الهام از زبان مادري اش شواسکی ، که تر کيبي از زبان ترکي مغولي و زبان اوگري است و به توصيه ي ِ بوريس ياسترناک به سرودن شعر به زبان روسي پرداخت . ياسترناک معتقد بود که نوشتن به زباني که کمتر از دو میلیون نفر بدان سخن مي گويند ، بيهوده است و بدينروي آيگي را تشويق به نوشتن به زبان روسي کرد. آيگي گفته ي ياسترناک را به جان دل خريد و آثار ارزنده اي از خود به زبان روسي به جاي گذاشت. در سالهاي اخير نام او همواره در لیست نامزد هاي جايزه ي نوبل آمده است.



وجه تمايز شعر آيگي آميختن انديشه ي قبيله ايش با زبان روسي و در غالبي مدرن- مي باشد. او شاعر آوانگارد است ، اما بقول تومي اولوفسون شاعر و استاد ادبيات زبان سوئدي ، گاهي به دشوار ي مي توان مرز ميان زبان و تصاوير شواسکی را از سوررئاليسم فرانسوي در اشعار او تشخيص داد. آثار آيگي تا سال 1991 در کشور شوروي اجازه چاپ نداشت.
اولين مجموعه شعر او به زبان روسي « شعر هاي 1954 -1971 » در سال 1975 در مونچن آلمان توسط "نشر تبعيد " به چاپ رسيد. دومين اثر ش « زمستان علامت زده » به سال 1982 در پاريس چاپ شد.

لبالب -
همه چيز
چيزي درين ميان مي جنبد ، آهسته –
تنگاتنگ ِ من
مثل ِ خيل ي خوکان آبي
با يقه هاي خيس و بالهاي سنگين :
نوري مي درخشد و
مستحيل مي شود –
اينهمه
در سوت و نورافکن ها...


2

به من تبسمي بزن –
فقط زانروي که واژه هاي بر لبم را –
مي فهمم

و آنچه که مي توانم به تو گفت ، تنها همين ست :
صندلي ، برف ، مژه ها ، لامپ
و دست هايم که –
ساده و دورند ،
آنجا ، آنسويشان –
قاب پنجره اي کاغذي
رقص دانه هاي برف بر تيرک چراغ ،
از روزگار کودکی ...

تا ما به ياد خواهيم داشت
دانه ها خواهند رقصيد
با تو
روي زمين
سخن خواهند گفت

من
روزي دانه هاي سفيد را ديده ام-
واقعي بودند
و چشمهايم را براي ديگر باز نکردن ،
بستم

حالا جرقه هاي سفيد مي رقصند
و من
نمي توانم
آرامشان کنم.