که اگر زیبا ترین گِل باشی

گل نمی دهم
----------
عجب مه ای در این مزرعه تاریک می دود

اینجا خط اول نیست
خط ، دوم ، سوم
آخر
به آخرتم می خندم
که من و تو تمام عمر باطری ساعت ها هم
هم می ترسم ، هم می خندم ، هم می گریم
و گرایش دستانم به خم و پیچ تن ات تن می دهد
و قوانین همه ی ادیان را وتو می کند
و تو باز هم مقدسی
که من گناهبار به پرستشگاه های قدسی ات
بوسه می زنم.

عجب همهمه ایست
ایست ایست
و من ایستاده روی تقاطع استوا و گرینویچ
یخ می زنم
که کسی هل ام می دهد
میان منظومه شمسی پرتاب می شوم ، می چرخم
صداهایی که به ما می خندند می شنوم
بلند ، بلند
بلندترین برج ها برای پرتاب سرم به زمین
کوتا ست

حالا تو هی به افکار من خرده بگیر
دستم را نگیر که اینجا بگیر بگیر است
مگر غذای ما چیست
گوشت گوسفندی که زیر دندانمان می جویم
سیگار ، مشروب ، معشوق
و من داعم صدا هایی که به ما می خندند را می شنوم
کوتاه ، کوتاه
کوتاه ترین انیشه ها
برای زندگی کافیست

درس ، مشق ، معشوق
به مشتق های عشقی تن نمی دهم
انتگرال های دوگانه
مردانه ، زنانه
به زنگار می روم
که اگر زیبا ترین گِل باشی
گل نمی دهم
من برای دنیا موهوم می مانم
و تو هم توهمی
عجب همهمه ایست
ایست ایست
که من ایستاده معلق ام توی منظومه ی شمسی
که کسی هل ام می دهد
تا تا شوم و تو روم توی
نمی دانم
اینجا خط آخر نیست

------------------------------------ عجب مه ای در این مزرعه ی تاریک می دود
مشروب می زند ، خون می دود
که دختران آدم با برادرهایشان می خوابند
خواب که نمی بینم
و من در خوابشان مرد می شوم
که نگذارم برادرم با هیچ نامحرمی هم خوابگی کند
و گیج بزنم
که یک زن از تجاوز می ترسد
اینجا همه چیز می چرخد درست همه
مثل زمین گردی می ماند به هیچ چیز بند
بند نمی شوم و برای در بند رفتنم می جنگم
خون می دود
روی همین سطر مغزم
و از سوراخ های سربی
سرم سرمی زند
که عا قبت
همین جا با ید کنار بزنی
کنار زنی که نقاب می زند
که تو به زیبایی اش
ضربه های تبر بت شکنی را
بزن
که من مرد شوم
که اسکناس ها را بپرستم
و نگذارم ذهن شوم هیچ نا محرمی
پشت چراغ قرمز
چشمان خواهرم
توقن نکن
اینجا دنیا
مزرعه ی آخرت است
عجب مه ای در این مزرعه تاریک می دود
مشروب می زند، خون می دود
که پر از بذرهای تنباکو ست وماری
انگور و گور
گورمان را گم کرده ایم
که این خاک چیزی بجز
گور نمی دهد
و من مرد شوم وگیج بزنم
که باید خاک دیگری بر سرمان زنیم

اسماعیل قنواتی