وتو.....
null

مئ نشینم بر پر خیال و

تو

سروده هایم را

به کرشمه نجوا مئ کنئ


به نازئ بازیگوشانه!
مئ نشینم به سیلابئ


که از تو

مئ کندم ز جائ

چونان برگئ

که طوفانش نهاده دام!


بئ قرار و

بئ توش و

تاب گریزئ!


وتو

آوازم را بگوش مئ نشیند

آن دورها.......

بئ من

و شاید با من!


ومن

نام ترا

چون نام خدایان

در وهن و

خیال و

خواب

و یادمان همیشه مانائ با تو بودن

سروده ام!


و نمئ دانئ

دردا

که نمئ دانئ

طوفانئ از تو هنوز

بیداد مئ کند

در من!