پرچم خیا با ن و / ا ز مر د م هزا ر قنا ری عا شق !
مگر مرا به استخوا ن ها ی تو
شلیک می کنند



......
به : کا شفا ن عشق / آ زا د ی و/ خیا با ن



پرچم خیا با ن و/ ا زمرد م هزار قنا ری عا شق !



با زما ند ه ا ز دریچه سرخی

میا ن سا ل ها ی تو و/

به هزا ر تیغه با را ن

نگا ه کن

شب صلیب مرگ ا ت/ چگونه د ونیم می شود

پرچم خیا با ن و/ ا ز مرد م هزا ر قنا ری عا شق !

خون بر زا نو ا ن د رخت و/

د ستی که ا ز تو برید ه می شود

د لم را به کجا می برید ؟

پرند ه هم

ا ز پا ر ه ها ی تو / می نوشد

ا ین هرا س شبانه / هرگز به جا یی نمی رسد

نقبی ا ز گلوی برید ه / مگر چه قصه ا ی دا رید!

مرد م / مردم ا ند و / هنوز

پروا زسپید ه را د وست می د ا رند

مرد م/ مردم ا ند و/

را ی خود / ا ز ما ه زلال می شنوند

پلکی به شیوه اقیا نوس و / جزیره ا ی

که ا ز تو مد ام / چید ه می شود

گفتم :

پرچم خیا با ن و / ا ز مر د م هزا ر قنا ری عا شق !

مگر مرا به استخوا ن ها ی تو

شلیک می کنند

هزا ره تا بستا ن و / نا می ا زسلا له خو نم

ا ین مرد گا ن به آ زا د ی و / لحن عشق

ا ز برق چکمه ها ی تو / چه می طلبند

بیدا رشو/ ا زجنس وطن ها ی هویت

این سا عت قد یمی / با خا کستر و / با د می آید

شتا ب کن
شلاق گزمگا ن و / آ شو ب خیا لت





محمود معتقد ی


خرداد 88