با تو و/ حقیقتی که ا زجا ن کود کی ا ت
تبا ه می شود
بر لبا ن سوخته ا ت / نا م چه وطنی د وبا ره می خوا ند !



برا ی " غزه " و کود کا ن سو ز ا نش


سکا نس مرگ / ا زغزه تا ا ورشلیم / فرقی نمی کند !


با تو و / نفس همه مرثیه ها یت

جا یی که کبو ترا ن / هنوز/ خا نه ا ی د ا رند

تو به گریه معنا نمی شو ی

ا ین خشم ابلها نه و / پا ره ها ی زمستا نی

با تو و/ حقیقتی که ا زجا ن کود کی ا ت

تبا ه می شود

بر لبا ن سوخته ا ت / نا م چه وطنی د وبا ره می خوا ند !

قطا ر ا ین حا د ثه / هزا ر پرند ه را / می آ شوبد

مرگ ا ز گوشه ها ی با د می رسد و/ خا ک تشنه

ا ز تیغه ها ی قا یق و / د ر یا

با خواهرا ن آ زا د ی ا ت چه می رو د !

بر صف آ ینه / پا یی بکوب !

که د زد قا فله / ا زچپ کوچه می آ ید

نگا ه کن

جمهوری آ ب و / د لی به تشنه کا می زمین

جنگ هزا رقصه و / خا طری ز پنجه ا ی خونین

سم ضربه ا سبی / که ا ز رویا ی تو

جد ا نمی شود

تا ریخ تلخی و / آ تشفشا ن نفرتی

ا ین را ویا ن مرد ه / چگونه بخشید ه می شوند ؟

سلسله وطن خا موش و/ آ ن وا ژه ها ی برید ه ا زسر

چه کسی / به گلوی ما د را ن تو

شلیک می کند !

ما و/ غمگنا نه د لی / به وسعت کوه و/ آ سما ن

برا ین شبا نه بی شکوه / کسی

ترا نه ا ی نمی خوا ند

تنها / منم

که به شعله ها ی تو / بر می گرد م

به معبر سنگ ها و / عا شقا نه ستمی خا موش

گفتم :

سکا نس مرگ / ا زغزه تا ا ورشلیم

فرقی نمی کند !

----

محمود معتقد ی


د ی 87