Ù…Øمود معتقد ÛŒ / ا ز تکرا ر عا شقا نه ها / این صØنه را د وبا ره بگیرید
کسی Ù…ÛŒ Ú¯Ùت : Ø¢ بی با Ø´ کنا ر پرچمی Ú©Ù‡ با تو خط Ù…ÛŒ خورد
ا ز تکرا ر عا شقا نه ها / این صØنه را د وبا ره بگیرید
نترس چیزها یی ست مثل پروا ز نتی گمشد ه کسی به سراغت می آید سطری که ا ز خوا ب ها ی
تو برمی خیزد Ù…ÛŒ گویی مثل پرند Ù‡ عا شق با Ø´ انگا ر Ù†Ú¯Ùته ا ÛŒ میا Ù† لب ها Ùˆ آسما Ù†
Ú†Ù‡ Ùرقی Ù…ÛŒ کند Ù…ÛŒ گوید برا ÛŒ خو د ت بود Ù‡ با Ø´ این زا ویه هم به تما شا ÛŒ شعر تو
نمی رسد سه شنبه ها ی با را نی و مرد ی خا کستری که ا زعمق قا ب ها ی تو برمی گرد د
کسی Ù…ÛŒ Ú¯Ùت : Ø¢ بی با Ø´ کنا ر پرچمی Ú©Ù‡ با تو خط Ù…ÛŒ خورد Ù…ÛŒ شنوی د لتنگی ها ÛŒ زنی
را Ú©Ù‡ ا ز پا یا Ù† Ú©ÙˆÚ†Ù‡ Ù…ÛŒ آید خا موشی Ùˆ Ùرا موشی نا Ù… درختی ست Ú©Ù‡ د رتو پیر Ù…ÛŒ شود
براستوا ÛŒ زمین مویی آشÙته Ú©Ù† Ú†Ù‡ سا د Ù‡ اند Ø´Ú©Ù„ کلما تی Ú©Ù‡ تو Ù…ÛŒ گویی د ر Ùصل
آ زا د ی و عشق گلویی د روا ژه ها ی تو سبز می شود شبیه د خترا ن اردیبهشت و
پنجره ای به سمت شما ل با زما ند ه رویا یی قد یمی زرد نا رنجی تا روز ها یی که ا ز
ص٠خا ورمیا نه Ù…ÛŒ گذ رد ا ز ک٠کا Ø´ÛŒ Ùˆ Ùا نوسی بر تیغه ها ÛŒ لاجورد خاطر د لت را
Ùرا موش Ú©Ù† ما د رت Ù…ÛŒ Ú¯Ùت : پس Ú†Ù‡ سوالی مگر به ریشه ها ÛŒ جها Ù† د وبا ره ات
پرتا پ شد ه با شی تصویری نشسته بر آ ب ها ی آ٠ینه تا ا یستگا ه ها ی بی چر اغ و خیا با نی
تلخ که هنوز بر دها ن تو قد می کشد من ا ین را می گویم
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
ارد یبهشت 87
ا ز تکرا ر عا شقا نه ها / این صØنه را د وبا ره بگیرید
نترس چیزها یی ست مثل پروا ز نتی گمشد ه کسی به سراغت می آید سطری که ا ز خوا ب ها ی
تو برمی خیزد Ù…ÛŒ گویی مثل پرند Ù‡ عا شق با Ø´ انگا ر Ù†Ú¯Ùته ا ÛŒ میا Ù† لب ها Ùˆ آسما Ù†
Ú†Ù‡ Ùرقی Ù…ÛŒ کند Ù…ÛŒ گوید برا ÛŒ خو د ت بود Ù‡ با Ø´ این زا ویه هم به تما شا ÛŒ شعر تو
نمی رسد سه شنبه ها ی با را نی و مرد ی خا کستری که ا زعمق قا ب ها ی تو برمی گرد د
کسی Ù…ÛŒ Ú¯Ùت : Ø¢ بی با Ø´ کنا ر پرچمی Ú©Ù‡ با تو خط Ù…ÛŒ خورد Ù…ÛŒ شنوی د لتنگی ها ÛŒ زنی
را Ú©Ù‡ ا ز پا یا Ù† Ú©ÙˆÚ†Ù‡ Ù…ÛŒ آید خا موشی Ùˆ Ùرا موشی نا Ù… درختی ست Ú©Ù‡ د رتو پیر Ù…ÛŒ شود
براستوا ÛŒ زمین مویی آشÙته Ú©Ù† Ú†Ù‡ سا د Ù‡ اند Ø´Ú©Ù„ کلما تی Ú©Ù‡ تو Ù…ÛŒ گویی د ر Ùصل
آ زا د ی و عشق گلویی د روا ژه ها ی تو سبز می شود شبیه د خترا ن اردیبهشت و
پنجره ای به سمت شما ل با زما ند ه رویا یی قد یمی زرد نا رنجی تا روز ها یی که ا ز
ص٠خا ورمیا نه Ù…ÛŒ گذ رد ا ز ک٠کا Ø´ÛŒ Ùˆ Ùا نوسی بر تیغه ها ÛŒ لاجورد خاطر د لت را
Ùرا موش Ú©Ù† ما د رت Ù…ÛŒ Ú¯Ùت : پس Ú†Ù‡ سوالی مگر به ریشه ها ÛŒ جها Ù† د وبا ره ات
پرتا پ شد ه با شی تصویری نشسته بر آ ب ها ی آ٠ینه تا ا یستگا ه ها ی بی چر اغ و خیا با نی
تلخ که هنوز بر دها ن تو قد می کشد من ا ین را می گویم
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
ارد یبهشت 87