من گیله مَردَم / اØمد پناهنده
من گیله مردم
خانه ام سبز
ریشه ام سبز
ساقه ام سبز است
من گیله مَردَم
اØمد پناهنده
وقتی
به صداقت ٠شالیزار می اندیشم
که صبوری اش را
در جان ٠برنج
سبز می کند
دلم می خواهد
چون گنجشگان ٠بازیگوش
بر Ùراز ٠بامش
نسیم بنوشم
و در جای جای ٠لای ٠ساقه ها
جیک جیک
کبوتری باشم
Ú©Ù‡ با جÙتم
از سÙره اش
دانه بر چینم
Ùˆ Ø¢Ùتاب
که گرمای تنم را
در خوشه ها بریزم
من گیله مردم
عشقم برنجزار است
Ù†Ùسم چایزار
توت زار را
عاشقانه بی قرارم
و کرم ابریشم را
همیشه
در انتظار
من گیله مردم
خانه ام سبز
ریشه ام سبز
ساقه ام سبز است
نسیم جویبار
در رگم جاری
و طراوت چشمه سار
در جانم ساری
من گیله مردم
نامم
لنگرود ٠سبز
پدرم
اتا کوه (1)
مادرم
لیلا کوه (2)
خواهرم
دریا
برادرم
آبشار
دوستانم
چمن
من گیله مردم
من دشتم
کوهم
چشمه و چشمه سارم
دریایم
آبشارم
رودخانه و جویبارم
چای باغم (3)
شالیزارم
سبزه و سبزه زارم
باغم
جنگلم
دشتی از شقایق و لاله زارم
ولی
اÙسوس Ùˆ دریغ Ùˆ درد
که اکنون
در این غربت تلخ
غریب و تنهایم
اما
اما هنوز
گیلانی ٠ایرانیم
گیلم
گیله مردم
هرچند یک سینه دردم
(1) و (2) کوه اتا و کوه لیلا را در لهجه ی گیلکی، اتا کوه و لیلا کوه یا لیله کوه می گویند
(3) باغ چای را در لهجه ی گیلکی چایباغ می گویند
apanahan@t-online.de
a_panahan@yahoo.de
علی Ù…ØمدمسیØا نوشت