بشكن شب قطبي را
خورشيد بكن بيدار





تصويرِ مرا ديگر

از قابِ زمان بر دار

سوداييِ رسوا را

بر دارِ زمين بگذار

بيزارم از آن سيما

كآن را نبود غوغا

بيزارم از آن دستي

كآن بَرنَدرَد پندار

در خواب چه مي خندي

چون خون چكد از ديوار

با باد چه مي گردي

اي بي خبر از كردار

با بادِ بلا آمد

آن تيغزنِ غدار

ديدي كه دگر ما را

از دست بشد گفتار

آن خانه كه ما را بود

ويران شد از اين اغيار

آنجا كه شود تاراج؛

هستي همه در بازار

خاموش نشستن را

اينت نبود رفتار

خود غلغله اي يارا

انداز در اين ديوار

نقبي بزن اي دریا

بر روزنِ اين زندان

بشكن شب قطبي را

خورشيد بكن بيدار

خورشيد تويي يارا

چون ديده شود بيدار

آن خانه چراغان كن

بارِ دگر اي جانا

2008-06-16