Ù…Øمود معتقد ÛŒ / بر Ù…ÛŒ گرد یم / با تو Ù†Ùسی تا زه Ù…ÛŒ کنیم
بر شا نه ها ی سرخ تو می راند
بر Ù…ÛŒ گرد یم / با تو Ù†Ùسی تا زه Ù…ÛŒ کنیم
قهوه ا ÛŒ Ù…ÛŒ نوشم Ùˆ د رکویرها ÛŒ صÙر درجه رد کا بوس ها ÛŒ ترا Ù¾ÛŒ Ù…ÛŒ گیرم
مکا Ø´ÙÙ‡ ا ÛŒ د ر را Ù‡ ا ست د رمن Ùˆ هزا ر خا نه برگ روایتی ا ز بند رها یی Ú©Ù‡
ا ز کنا ره دریا یی کوچک و بزرگ تا بستا ن ها یی به اند ازه گلوی تو تا شب وا ژه
ها یی Ú©Ù…ÛŒ هم بی ربط لطÙا به جا ÛŒ همه Ùا نوس ها یی Ú©Ù‡ نمی سوزند نیمکت ها ÛŒ
چوبی زلال را به قا یقی دوباره بد ل کنید تا پنجه ها ی آسما ن و تیغه ها یی که د ر
د ر صدا ی تو می جوشند قبو ل سکا نسی د یگر و نا م نا می عشق این پرند ه هم
د راند ا زه ها ی تو مگر به سمت با را ن و ارد یبهشت برنمی گرد د همین جا
د ست Ù†Ú¯Ù‡ دارید قا ب ها ÛŒ Øا د ثه را ند ید Ù‡ بگیرید این سمت زمین هم Øتما
صد ا یی دارد سه شنبه ها ی سرخ و جمهوری کو د کی د رمن آ قا یا ن تا
خا ور میا نه Ùˆ عصر ها ÛŒ خلیج Ùا رس چتری نما ند Ù‡ ا ست Ù…ÛŒ روم تا
جوخه ها ÛŒ مرگ مگر از روز ها ÛŒ تو بگذ رند Ùنجا نت را دوباره پر Ù…ÛŒ کنم
ورق بز ن این خا نه ا ز تو هرگز تما م نمی شود جنا زه ا م را به شا نه ها ی تو
می دهم تا استا لین و این هوای لعنتی به کجا پنا ه می بری مویت سپید شد
این Øر٠ها بها ر خوشی ندارد پو تین هم Ú©Ù„Ú© ها ÛŒ ترا به یا د Ù…ÛŒ آورد
جمله تما م نوش
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
ارد بهشت 87
----
جها ن به آ زا دی ولبخند ش : 8 ما رس
بهار برشا نه ها ی سرخ تو می را ند
روزها ی آسما ن و
پروا ز شا د ی ها ی زمستا نی ا ت
آنگا ه که
غÙلتی هزا رسا له
بها ر سرنوشت ا ت را
ا ینگونه
به آشوب با د
می سپا رد
با ری
چگونه می آیند و
پس چگونه می روند
ا ینا ن
رÙیق د وزخ وآÙتا ب
طلسم د لت را
به پا دا ش یکی نه
آذ ین کن
ما
به روزگا ر چشم ها ی تو
برمی گردیم
طعم ظلمت و
شب بیدا د
بر خا ک تو
پیش می را ند
نگا ه کن
پرند گا ن و
عا شقا ن
از غم قبیله ا ت
چگونه سخن می گویند
هرا س زیستن و
د ستما یه کسی که
هرگز به جها ن تو
با زنمی آید
این " د روغ مسلط "
هنوز
به آسما ن ها ی تو می آید
د ارم
شبیه سقوط ها ی تو می شوم
به یک شنبه ها ی د ر هم شکسته
بیند یش
رÙیق غروب ها ÛŒ زمستا Ù†ÛŒ
بها ر
بر شا نه ها ی سرخ تو می راند
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
اسÙند 86
بر Ù…ÛŒ گرد یم / با تو Ù†Ùسی تا زه Ù…ÛŒ کنیم
قهوه ا ÛŒ Ù…ÛŒ نوشم Ùˆ د رکویرها ÛŒ صÙر درجه رد کا بوس ها ÛŒ ترا Ù¾ÛŒ Ù…ÛŒ گیرم
مکا Ø´ÙÙ‡ ا ÛŒ د ر را Ù‡ ا ست د رمن Ùˆ هزا ر خا نه برگ روایتی ا ز بند رها یی Ú©Ù‡
ا ز کنا ره دریا یی کوچک و بزرگ تا بستا ن ها یی به اند ازه گلوی تو تا شب وا ژه
ها یی Ú©Ù…ÛŒ هم بی ربط لطÙا به جا ÛŒ همه Ùا نوس ها یی Ú©Ù‡ نمی سوزند نیمکت ها ÛŒ
چوبی زلال را به قا یقی دوباره بد ل کنید تا پنجه ها ی آسما ن و تیغه ها یی که د ر
د ر صدا ی تو می جوشند قبو ل سکا نسی د یگر و نا م نا می عشق این پرند ه هم
د راند ا زه ها ی تو مگر به سمت با را ن و ارد یبهشت برنمی گرد د همین جا
د ست Ù†Ú¯Ù‡ دارید قا ب ها ÛŒ Øا د ثه را ند ید Ù‡ بگیرید این سمت زمین هم Øتما
صد ا یی دارد سه شنبه ها ی سرخ و جمهوری کو د کی د رمن آ قا یا ن تا
خا ور میا نه Ùˆ عصر ها ÛŒ خلیج Ùا رس چتری نما ند Ù‡ ا ست Ù…ÛŒ روم تا
جوخه ها ÛŒ مرگ مگر از روز ها ÛŒ تو بگذ رند Ùنجا نت را دوباره پر Ù…ÛŒ کنم
ورق بز ن این خا نه ا ز تو هرگز تما م نمی شود جنا زه ا م را به شا نه ها ی تو
می دهم تا استا لین و این هوای لعنتی به کجا پنا ه می بری مویت سپید شد
این Øر٠ها بها ر خوشی ندارد پو تین هم Ú©Ù„Ú© ها ÛŒ ترا به یا د Ù…ÛŒ آورد
جمله تما م نوش
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
ارد بهشت 87
----
جها ن به آ زا دی ولبخند ش : 8 ما رس
بهار برشا نه ها ی سرخ تو می را ند
روزها ی آسما ن و
پروا ز شا د ی ها ی زمستا نی ا ت
آنگا ه که
غÙلتی هزا رسا له
بها ر سرنوشت ا ت را
ا ینگونه
به آشوب با د
می سپا رد
با ری
چگونه می آیند و
پس چگونه می روند
ا ینا ن
رÙیق د وزخ وآÙتا ب
طلسم د لت را
به پا دا ش یکی نه
آذ ین کن
ما
به روزگا ر چشم ها ی تو
برمی گردیم
طعم ظلمت و
شب بیدا د
بر خا ک تو
پیش می را ند
نگا ه کن
پرند گا ن و
عا شقا ن
از غم قبیله ا ت
چگونه سخن می گویند
هرا س زیستن و
د ستما یه کسی که
هرگز به جها ن تو
با زنمی آید
این " د روغ مسلط "
هنوز
به آسما ن ها ی تو می آید
د ارم
شبیه سقوط ها ی تو می شوم
به یک شنبه ها ی د ر هم شکسته
بیند یش
رÙیق غروب ها ÛŒ زمستا Ù†ÛŒ
بها ر
بر شا نه ها ی سرخ تو می راند
Ù…Øمود معتقد ÛŒ
اسÙند 86