سر کنار ِدلتنگی ات می گذارم
وگریه می کنم تمام این دل را
که همیشه شولایی از اندوه تورا
به دوش داشته است.
با توام که گریه می کنم
ویا ها های شکسته در منی؟
شاید اشکهای توست
که باز
سر بر بی قراری این گونه می بارند
من گریه می کنم یا تو
نمی دانم.

سهیل کرامی:
با یکدنیا مهر از احساس همدردیت در شعر زیبایی که نگاشتی...
م-ب

az andohe to ghamginam, jadash zendeh bad!!!!!!!!!!!!!

مهنازجان بدیهیان
اگر چه هنوز از پس انبوه آوار اندوه برنیامده و دیوانه وار ویرانه گزیده ای مانند، هوار می کشم، با خواندن شعرت همنوایی با ترا نمی دانم با کدام اشک دلتنگیهایم قسمت کنم اما صدای ترا به های های تنهایی خویش پیوند داده ام و بیاد پرکشیده ی خویش حیرت زده خیال می بافم و
ترا در این شعرت بیش از پیش حس می کنم

Besyar ziba va del neshin bood. Jayeh oo baryeh hamisheh khalist. Ghorboonet.

يادش هميشه در انديشه هايی که به پاکی پياله ميزدند باقيست... او عشق بود و هنوز به ياد روزی که خبرش را شنيديم و تا ساعت ها نمی خواستيم باور کنيم اندوهناک ميشوم و با خود زمزمه ميکنم که ايکاش هنوز باور نميکردم ... باور نميکردم که او چگونه در لباسی تور ، توری صورتی رنگ خوابيده بود و آن هنگام که تا گردن در گل با من رفتنش را ميخواند و باز نگشتنش را ... کاش باور نميکردم آنگاه که بيل را از دستشان گرفتم و خاک رو بر روی آرامگاهش ريختم ... کاش باور نميکردم ... به راستی که از قرن آينده آمده بود آنگاه که بذر عشق به شاعر و شعر را در دلم کاشت و در 6 سالگی حافظ را به دستم داد تا در 18 سالگی شاملو را در دست گيرم ... يادش هميشه در دل های ماست ... او به راستی شاهزاده بود و چون شاهزادگان در عزت خفت ...

اتفاقی سایت شما را پیدا کردم و این شعر شما و رویا ی گیل آوا چه زنده و زیبایند.
موفق باشید.