شکل سکوت / به زا د روز سه شنبه ها ی تو می رسد


صورت مسا له

پا ک می شود

شا ید تو نیز

می توا نی طبیعی با شی و

مدا م

خو د را به رنجی ابلها نه

پیوند کنی

آ یا

آ ن سر زمین ها ی سا د ه

تنها

د ر اتفا قی سا د ه بو د

پس

ا ین همه وا ژ ه ها ی پیر

با کود کی ها ی تو

چه می کرد ند

خا موشی

یا

شبیه فرا مو شی

نگا ه کن

پا ییزو

بلکه همیشه ها ی آ ن

هرگز ا ز من جد ا

نبود ه اند

با

وطن خا طره ها یت

چیزی عوض

نمی شود

رفیق




تو فا ن کمی عشق و

نا م پرند ه هم

به با د می روند

شا دا که

این گریز را با ید

د وبا ره معنا کنیم

تنها

د لوا پس پشته ها ی مرگ

کا فی ست

تو ا ز خود ت نه

ا ز هرچه بود ه ها یت

د ور و

د ور تر

ا ز یا د رفته با شی




رفیق شکسته ها ی غم پا ییزی

چرا چا نه می زنی

سوتفا همی عجیب

هنوز

به نبض تیغه ها ی تو

می رسد

شا ید

داغ د وست داشتن ا ت

د ست کسی را

ذ وب نمی کند

برگرد و

تنها به تکمله ها ی خسته ا ت

سهمی بد ه

تو فا ن

طلسم آ د می را

تکه می کند

د یر یا همین که زود

پرچم

ا ین پرچم ا ت

ا یستا د ه

سرنگون می شود



راستی

این شا نه ها ی تو

مگر

پا یا ن رنگ ها ی من ا ست

ختم این کلا م

همین یک کوچه ا ست

می روم

کفتم

د ارد

صور ت مسا له

پا ک می شود

سنگی نما ند ه و

حتا

آ تش سینه ا ی

د رهوا ی با د و

آینه

شکل سکوت

به زا د روز سه شنبه ها ی تو

می رسد

Ø¢ Ù‡

ا ین همه زند ا ن و

زن

ما به شب زنجیرها ی تو

می رسیم


محمود معتقد ی

آ ذ ر86