ماهِ خفته بر پرده

چون عاشق را کسی بکاود
معشوقه از او بُرون تراود
نظامی
به شهلا آقاپور


روزنه ای ز سوز نه

پرده ز نورِ روز، نه؛

از اثرِ دستی کسی

خامُشی اش شکسته شد

نرم وُ سبُک چون قَبَسی

رفت وُ گشود پنجره

برگِ زمان نوشته شد

باغِ دل اش چو دانه ای

در نُکِ مرغ بُرده شد

پای نهاد مهرِ او

بر سرِ مهتابیِ جان

عشق درآمد وُ شتافت

سینه ی روشن بشکافت

ماه برون کشید ازان

ماه رها ز پرده شد

به آسمان سپرده شد

پرده ز اشک شُسته شد

ماه برآمد آنچنان؛

تابشِ گرمِ عاشقان

تابِ سرود و بوسه شد

زمزمه ی زمانه شد

قصه ی آن به رشته شد

رضا بی شتاب

2007/09/21