...
چه قدر سخت است زیستن در این دنیا که پر از نابرابری و ظلم است.کاش همه دل آرامی داشتند و لقمه ای نان و باغچه ای پر گل.امروز برای صدمین بار داشتم داستانهایی را از زبان برده های آمریکا می خواندم. همه داستانهائی مستند که خود شاهد آن بوده اند. داستانهایی که انسان را متاثر و اندوه زده می کند که چگونه انسانی که خود خانواده دارد، کودک دارد، می تواند چنین بیرحمانه با انسان دیگری رفتار کند. در همین راستا در یکی از برنامه های تلویزیونی در سه هفته ی آینده در باره ی دخترکی که از آفریقا به بازار برده فروشی آمریکا آورده بودند، بنام "فیلیس ویتلی" که اولین بانوی شاعر انقلابی و زن آمریکا هست سخن خواهم گفت. با گفتن این حرف بیاد ضرب المثلی که مادر بزرگم بمن آموخت افتادم که کمتر ازشعر زیبای" بنی آدم اعضای یکدیکرند " نیست . مادر بزرگ بارها و بارها گفت عزیزم یادت نره که مروت و رحم داشتن از صفات درجه یک انسان است و یادت نره برای اینکه بدرد دیگران بتوانی پی ببری، اول سوزنی بخود فرو کن تا بفهمی چه دردی دارد قبل از آنکه بخواهی جوال دوزی بدیگران فرو کنی ! یادش گرامی مادر بزرگم بانو " سکینه"