رباب محب برای مان طنز فرستاد و ماهم پس از خواندن آن ها کلی لذت بردیم و چون معتقدیم که به طنز هم اگر به جد نگاه کنیم و طنز نویسی جدی باشیم . خود کاری حرفه ای در شقه ای از ادبیات است پس به انتشار آن ها در سایت دست زدیم . بخوانید لطفن :



شعر حافظه دارد. شا عر به یاد می آ ورد.

شعر حافظه ندارد. شا عر به یاد می آ ورد.

شعر حافظه دارد. شا عر به یاد نمی آ ورد.

شعر حافظه ندارد. شا عر هم به یاد نمی آ ورد

پس بزن برو که رفتیم:

الف . ناشر : من به حافظه مافظه کاری ندا رم. بگو شاعر جون : چند جلد ، چند صفحه ، چه قطعی ، چه جلدی میخوای؟ جَلدی میدم بیرون به شرطی که مخارج چاپو رد کنی ا ول!

لام . منتقد : حافظه شو گائیدم ، واسه ی دل ِ تو رفیق ِ شاعرم. ( ببخشید ا گه بی ادبی کردم. این فقط یه نقل ِ قوله.)

میم . خواننده : شعر حافظه دارد. شا عر به یا د نمی آ ورد.

... ... شاعر که می شود جیم : د س از سر ِ کچلم بردا رین! شعر م خودش سکه ی یه پولم کرده! بس نیس؟


...

اول . خواننده ی دوم : خود شون هم خودشون رو جدی نمی گیرن. من چرا بگیرم؟

دوم . شعر همه ی ما سک ها را در هم می درد ، (البته بعد از چاپ. صبر کن ببین!)

سوم . تبلور همند. پروار می شوند ا ز وا ژه های رنگ رنگی.

چهارم . خدا وندگار رنگند . گرته بردا ر ِ واژه ها.

پنجم . قدر ِ خزعبلات را در شعر کم نگیر ، صورت سیاه ِ شاعرند! (سیرتش به خودش مربوطه و ُ به ما والا ربطی نداره.)

ششم . شاعران عکاسا نند. نتیجه ی کا رشان بعد از چاپ معلوم می شود. (با رتوش یا بی رتوش ؟ توفیری ندارد!)

هفتم . رد ِ نگاه ِ خواننده را گم کرده اند و لای نقطه چین ها نفس می کشند و ُ توی ِ گیومه ها ادای ِ هم را در می آورند. ( نفسی که از لای ِ نقطه چینا بالا بیا د ، مثه نفسیه که از جای ِ دیگه در بیاد. )

هشتم . شاعر ان دیکتاتور و دیکتاتور های شاعر از یک خمیره ا ند. فقط چشم ِ دیدن ِ خودشان را دارند و ُ والسلام.

نهم . نقد ، نام می شود. نام ، گاهی نان می شود ، گاهی هم نمی شود. اما ... نقد ِ نام نان نمی شود . چماق می شود بر می گردد بر سر ناقد. معما : حالا بگوئید : نقد ِ نام ، نان ِ کیست؟

دهم . شاعران ِ اخته ، زغال اخته خیلی دوست دارند. ( خواننده ی سوم : آهان ... پس بگو ... واسه همین اینقده هسته مسته افتاده لای ِ جمله هاشون! عجب ... که اینطور! منتقد ِ دوم : نه جانم ! اینا هسته نیس! هسته ها رو قورت دادن رفت پی کارش ! ا...ینا .. بابا جونم نقطه س ا...ی..ن ...ج...و ... ر ... ی! حالی شدی پسر جون ؟ )

یازدهم . شاعران ِ پسا مدرن پس می روند با کله! ( جلوتو بپا مشتی!)

...

دوازدهم . سر ِ این پیچ کمی هم از عوارض/اوارز بگوئیم ، بد نیست :

الف . عوارض/اوارز نقل قولیسم : رنج ِ بی ِ حد ِ شاعر در علامت ِ نقل ِ قول.

لام . عوارض/اوارز پست مدرنیسم : زبان شاعر کج می شود و ُ هی می گوید : جفنگیات از نگاه پدرم. آیه و سوره های ِ نو از خودم.

میم . عوارض/اوارز منتقد یسم : تا ابدالاباد گنده گوزی های شاعرانه و ُ رفیق بازی ِ من!

جیم : باشد تا بعد! جیم شو و پائین را نگاه کن حالا ( طفلکی ! نحسی جنس گرفتتش یا نحسی ِ عد د ):

سیزده . پیام ِ شاعر به شاعره : کنکاش های موشی موشی

یه بوس بده ، فروغ میشی

چهاردهم . پند ِ شاعر به خودش : تا تنت گرم است شعری بنویس ، از آب و آتش و یخ و چما ق نترس . نلرز! ( هووووووووهووووو شاعر بیچاره ! نمیدونه دوره چریک مریکی سر اومده.)

پانزدهم . تعریف ِ شعر : چل تکه دوزی . ماغ کشیدن های پی در پی یا قی در قی ( فرقی نمی کند) . روز ِ خود را رونق بخشیدن یا دادن ( نوعش ؟ ) . پرده پوشی های آگاهانه . (عجب آ ...) . تیغ ِ دو دم . فقط در قبضه ی بعضی ها. و به معر رجوع شود!

شانزدهم . آیندگان : گردن غازشو ببین

دُم ِ دراز شو ببین

آچین و ُ واچین

یه پاتو و رچین !

هفدم . فقط آیندگان می دانند!

هیجدهم . فقط و فقط آیندگان می دانند!

نوزدهم . فقط و ِ فقط و فقط و فقط و .................................................. آیندگان می دانند!

بیستم . بر و بابا.................................................... درتو تخته کن! ما رو سر کار گذاشتی



اول . شعر تفا له دارد. زباله دا رد.

شعر تفا له ندارد. زباله دا رد.

شعر تفا له دارد. زباله ندا رد.

شعر تفا له ندارد. زباله هم ندا رد.


پس زدی که نرم ؟ پس نمی زنم، میرم:


دوم . شاعر وراج : ببخشید ! زباله دانی کجاست؟

سوم . شاعر کم حرف : ظرفی بیار و تفاله هام ببر!

چهارم . منتقد راستگو : مخاطبش شاعر ِ وراج : زبالدانی اینجاست رفیق ! خوش آمدی توی اتاق ِ من!

پنجم . منتقد راستگو : مخاطبش شاعر کم حرف : بنازم عجب تفاله ای!

ششم . منتقد دروغگو : مخاطبش شاعروراج : زبالدونی واسه چی میخوای ؟ تو که شعرت مثه الکل صد در صد خالصه!

هفتم . منتقد دروغگو : مخاطبش شاعرکم حرف : ما که تفاله ای ندیدیم. هر چه دیدیم عصاره و عسل.

هشتم . ناشر : با زباله ، بی زباله. با تفاله، بی تفاله ... واسه ی ما توفیری نداره. نقدی باشه چاپ می کنیم. ( عجب موش مرده ای این یارو..ها.........)

نهم . خواننده : تفاله و زباله به روایت اسطوره لای برگ های ِ "اظهر من الشمس " محلی از اِعراب ندارد. به اداره ی شهرداری رجوع کنید!

دهم . کودکان ِ مرگند ، شاعران ِ تسامح و تساهل. خدایان ِ شهرداری و زباله.


یازدهم . شاعر وراج : با کیلو کیلو حرف ، خواننده را جز و ولز بده ، شاعر شو! (بابا ای والا!)

دوازدهم . شاعر کم حرف : مثل شعر ِ بکر ، باکره و ُ نجیب باش. ( نمیری الهی دخترک!)

سیزدهم . تصویری از شاعر وراج : چانه هزار چارک. چونه هزار من. چک و ُ چونه طبق طبق . (سگا به دورش وق و ُ وق).

چهاردهم . تصویری از شاعر کم حرف : طرفی که توئی ، شاعری هست که منم. ( خوب شد که گفتی! ما نمی دونستیم بخدا).

پانزدهم . آ نا تومی ِ شاعر وراج : دهان شکل ِ در وُ دروازه یا غار، رگ های گردن ، گاهی به اندازه ی کابل رادیو یا تلویزیون یا کامپیوتر یا تلفن -البته اگر موبایل نباشد - یا همه با هم. شکم شکل توپ یا بشکه، در هر دو صورت پر از باد.

شانزدهم . آ نا تومی ِ شاعر کم حرف : لب قیطانی . دهان نخودی . سر کبکی. گردن قورباغه ای. قور..............قور............... تا ابدالآباد .

هفدهم . صدای ِ شاعر وراج : موجتان را عوض نکنید، پارازیت از ماست!

( نگفتم ؟ از شماست که بر شماست!)

هیجدهم . صدای ِ شاعر کم حرف : یک کلمه ، سه نقطه ، چند سکته... دو باره از نو : چند نقطه ، سه سکته ، یک کلمه .... دو باره از نو : یک سکته ، سه نقطه ، یک کلمه .... دو باره از نو.... (سر کاریه؟ )

نوزدهم . خواهش ِ شاعر از شاعره :

چین چین ِ موهاتو برم

غمزه ی ِ چشماتو برم

قامت ِ رعناتو برم

لبتو برم...... لبتو برم

اگه بدی ... بهت می گم :

آی چه لبی ... آی چه لبی

بیستم . خواهش ِ شاعره از شاعر :

چین چین ِ موهامو برو

غمزه ی ِ چشمامو برو

قامت ِ رعنامو برو

قدمو برو ..... لبمو برو

وقتی میری ، یواشی برو

یواشی برو ، یواشی نگو-

بلند بگو : غروب شده

آهوی ِ من ، فروغ شده

استکهلم

ششم فوریه دوهزار و شش