//مترجم: بابک صØرانورد /ترجمه دو شعر کوتاه از لیلا صادقی به زبان کردی
سنگ ها درد مي‌کنند در استخوانم
کنار رودي که مي‌رود خانه ام
..
قه راخی روبارێ که ئه روا بۆ یانه م
بێ هیچ وه ستانێک که بی ماڵێ
...
ترجمه دو شعر کوتاه از لیلا صادقی به زبان کردی
مترجم: بابک صØرانورد
آرزوهايي که مي خورند به سنگ
سنگ ها درد مي‌کنند در استخوانم
کنار رودي که مي‌رود خانه ام
بي هيچ ساکني که بروبد
يا آتشي که هيزم‌ها را
که جنگلي بودند در من بي‌ جنگلبان
که منع کند قطعيت درختان
مي‌روند بر‌گ‌ها با رودي از همه چيز
همه Ùکرها را
سنگ ها را
يا آرزوهايي که مي خورند به سنگ
خ‌رده خ‌رده تØ‌ل‌ي‌ل مي
مي‌رودي که سنگي کنارت منم
خ‌رد ش‌ده در Ù„Øظه‌هايت Ú©Ù‡ مي‌رود
خنديده مي‌شود به مانده‌ها
نمي‌ماند اما
ئاواتانێ که ئه درێن له به رد
شێعرێك ڵه: له یلا سادقی
وه رگێڕان به کوردی: بابه Ú© سه Øرانه وه رد
به رده کان ئێشن له ئێسقانم
قه راخی روبارێ که ئه روا بۆ یانه م
بێ هیچ وه ستانێک که بی ماڵێ
یان ئاگرێ که ئه نجێنه کان
که دارسانێ بوون له منی بێ نزاره وان
Ú©Ù‡ مه Ù†Ø Ø¨Ú©Ø§ Ù¾ÛŽ داگری داره کان
ئه ڕۆن گه ڵاکان له گه ڵ رووبارێ له هه موشتێ
هه مو ئه ندێشه کانێك
به رده کانێک
له گه ڵ ئاواتانێ که ئه درێن له به رد
ورده ورده دائه خورێی
روبار ئاسا که به ردێ له قه راختام
ورد بووه له کاته کانتا که ئه روا
پێ ئه که نرێ به ماگه کان
به لام نامێنێت
دÙتر مشق
هر بار در دÙترم ورق مي خوري
قصه اي مي شوم و
با تو به خواب مي روم
تا دÙترم را زير باران جا بگذارم
تو از خواب مي پري
كه قصه را تمام كني
با مشتي خاك از خروارها خوابي كه
- در خط Ùاصله بود Ùˆ نبودم -
تعبير مي شود در خوابي ديگر
نووسگه ی مه شق
شێعرێك ڵه: له یلا سادقی
وه رگێڕان به کوردی: بابه Ú© سه Øرانه وه رد
هه ر جارێ له نووسگه مدا دێیته بیرم
ده بمه چیرۆکێک و
له ‌‌ئامێزی تۆدا ده نووم
تا نووسگه م له ژێر واراندا جێ بێڵم
تۆ له خه ون ڕا ئه چه نی
تا چیرۆکه که بێنێته کۆتایی
له گه ڵ مشتێ گڵ له ته غارێ خه ونێکدا
- له مه ودای بوون و نه بوونم -
مانا ئه بێتۆ له خه و نێکی که
کنار رودي که مي‌رود خانه ام
..
قه راخی روبارێ که ئه روا بۆ یانه م
بێ هیچ وه ستانێک که بی ماڵێ
...
ترجمه دو شعر کوتاه از لیلا صادقی به زبان کردی
مترجم: بابک صØرانورد
آرزوهايي که مي خورند به سنگ
سنگ ها درد مي‌کنند در استخوانم
کنار رودي که مي‌رود خانه ام
بي هيچ ساکني که بروبد
يا آتشي که هيزم‌ها را
که جنگلي بودند در من بي‌ جنگلبان
که منع کند قطعيت درختان
مي‌روند بر‌گ‌ها با رودي از همه چيز
همه Ùکرها را
سنگ ها را
يا آرزوهايي که مي خورند به سنگ
خ‌رده خ‌رده تØ‌ل‌ي‌ل مي
مي‌رودي که سنگي کنارت منم
خ‌رد ش‌ده در Ù„Øظه‌هايت Ú©Ù‡ مي‌رود
خنديده مي‌شود به مانده‌ها
نمي‌ماند اما
ئاواتانێ که ئه درێن له به رد
شێعرێك ڵه: له یلا سادقی
وه رگێڕان به کوردی: بابه Ú© سه Øرانه وه رد
به رده کان ئێشن له ئێسقانم
قه راخی روبارێ که ئه روا بۆ یانه م
بێ هیچ وه ستانێک که بی ماڵێ
یان ئاگرێ که ئه نجێنه کان
که دارسانێ بوون له منی بێ نزاره وان
Ú©Ù‡ مه Ù†Ø Ø¨Ú©Ø§ Ù¾ÛŽ داگری داره کان
ئه ڕۆن گه ڵاکان له گه ڵ رووبارێ له هه موشتێ
هه مو ئه ندێشه کانێك
به رده کانێک
له گه ڵ ئاواتانێ که ئه درێن له به رد
ورده ورده دائه خورێی
روبار ئاسا که به ردێ له قه راختام
ورد بووه له کاته کانتا که ئه روا
پێ ئه که نرێ به ماگه کان
به لام نامێنێت
دÙتر مشق
هر بار در دÙترم ورق مي خوري
قصه اي مي شوم و
با تو به خواب مي روم
تا دÙترم را زير باران جا بگذارم
تو از خواب مي پري
كه قصه را تمام كني
با مشتي خاك از خروارها خوابي كه
- در خط Ùاصله بود Ùˆ نبودم -
تعبير مي شود در خوابي ديگر
نووسگه ی مه شق
شێعرێك ڵه: له یلا سادقی
وه رگێڕان به کوردی: بابه Ú© سه Øرانه وه رد
هه ر جارێ له نووسگه مدا دێیته بیرم
ده بمه چیرۆکێک و
له ‌‌ئامێزی تۆدا ده نووم
تا نووسگه م له ژێر واراندا جێ بێڵم
تۆ له خه ون ڕا ئه چه نی
تا چیرۆکه که بێنێته کۆتایی
له گه ڵ مشتێ گڵ له ته غارێ خه ونێکدا
- له مه ودای بوون و نه بوونم -
مانا ئه بێتۆ له خه و نێکی که
عزیز کلهر بنیانگذار Ø´Ø Ù†ÙˆØ´Øª